جھٽ پٽ جيءُ تو ڇڏيو جهوري، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
ڪيڏا سُندر سپنا ٽوڙي، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
شهيد ڪئي تو سنڌ جي راڻي، توسان آ هڪ هيڪاڻي،
تنهنجا ڇڏبا ٻيڙا ٻوڙي، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
روز پيو تون لاش اُماڻين، تو کي ويا هون ڄاڻي سُڃاڻي،
کڻ وِکون هاڻ تَڪي توري، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
نڪتيون آهن ٻاگهيون ٻايون، چُپ نه رهنديون سنڌ جون ڄايون،
ڪاوڙ تن جي ڏس پروڙي، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
لڳائي ڏس تون پنهنجي طاقت، اسين اينداسين ساڻ شجاعت،
مارُو رکندئي نيٺ مَروڙي، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
تنهنجا بم بارود ۽ گھاڻا، ڪين ڪي ڄاڻن راڄ جا راڻا،
جان ڇڏيندا پنهنجي گھوري، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
ٻڌي نڪتا پَڳَ ”نفيسَ“، پڪ مري ويا خانَ خبيس،
وچن ڪيو هر پڪي پوڙهي، ڇا ٿو ڀائين بخش ٿيندين!؟
*
(شهيد بينظير ڀٽو جي وڇوڙي تي)