هيءِ سجاول آ، هيءِ سجاول آ......
ٿورو اڳ ۾
هڪ پل اڳ ۾
نه نه ، هڪڙي ساعت جو به چالهيون حصو اڳ ۾،
گھٽين ۽ گھرن مان
بازارين مان
گونجيا ٿي گيت ڌرتيءَ جا
سهرا سرتيءَ جا
گيت ........!؟
ها پريمي گيت، جن سان سرچن مِيت
مِيت!؟
ها، اهڙا ميت، جن جي ڳلن تي،
گُل رنگ لَبَن تي،
ڇانوَ زُلفن جي، پهرا زُلفن جا،
زُلف !؟
ها اهڙا زُلف جيڪي چور چَهرن جا
گهاءَ ته چهرن جا،
ها پر......!؟
ٿورو اڳ ۾
هڪ پل اڳ ۾،
هڪڙي ساعت جوبه چالهيون حصو اڳ ۾،
هن ئي شهر ۾،
هُيو
چهچٽو، ٻٽو چٽو،
چهچٽو......!؟
ها ، هر چهرو، کل مُک هيو،
سُک ئي سُک هُيو،
پوءِ سو ڪاڏي ويو!؟
سُڃ ئي سُڃ!!؟
ڪا اذان به ناهي الصلوات به ناهي.....!
ڇا قيامت ته .......!؟
نه نه !
قيامت ته ناهي،
ته پوءِ ڇو هي سناٽو ئي سناٽو!؟
ڪو آواز سُجهي نه ٿو، ڪو به سَڏي نه ٿو!؟
اڃا ٿورو اڳ ۾
هتان ئي ته ، وقت جو ڪوي،
موٽيو هو، پٿر واري دور ڏانهن!
گھليو ويو
ٺهليو ويو
چوواٽي تي هٿ گلي ۾،
هُن ٿي چاهيا هار گلي ۾،
هي ڪهڙو شهر ......!؟
ٻُڌ ٻُڌ!؟
رڙ اچي پئي،
ريههَ ٿئي پئي،
ٻار رڙي پيو ڪو ابهم،
کير ذري لاءِ،
ٿڌڙي ٿڌڙي هيرَ ذري لاءِ،
ٻُڌ ٻُڌ هو ٻُڌ!!!
ڪُڪڙاٽ ، ڪڙڪڙاٽ،
ڪُڙ ڪُڙ پئي ٿئي،
سيٽيون پيون وڄن، پاسي ٿي،
گوليون پيون برسن،
لوليون سُڄن،
انت آهي !؟
آدميت ۽ انسانيت جو،
ختم ٿي ويندا ماڻهو شهر جا،
هي ڀانت ڀانتَ جا ڪاري بوٽن وارا ماڻهو،
هي بي خوف، بي ڊپا، پهريدار ماڻهو،
پهريدار ماڻهو
لانگ بوٽن جي ڊوڙ ۾،
رائفلن، راڪيٽن سان،
مائوزرن ۽ دستي بمن سان،
هڪڙي ماڻهو جي لاءِ،
ڇڏيندا شهر کي ڊاهي،
هي هيڏو لشڪر ٿو ڊوڙون پائي،
ها، منهنجي گيتن، ميتن لاءِ،
ها پر.....!!؟
ٿورو اڳ ۾،
نه نه هڪڙي ساعت جو به چالهيون حصو اڳ ۾،
اک ڇُنڀ جو کيل،
ويل ئي ويل،
شهر سڄي ۾ هيڏو قهر، خالي نه پهر ،
زندگي .......!؟
ڄڻ ڪو زهر،
ٻُڌ ٻُڌ هو ٻُڌ !
لائوڊ اسپيڪر مان آواز پيو اچي،
ڇا ٿو چوي !؟
ٻُڌ غور سان ٻُڌ!
هُوءَ ڏس لشڪري گاڏي، اعلان پئي ڪري،
ته،
پنج منٽن لاهي، مهلت ڏجي ٿي توکي،
ٻاهر اچ، ٻاهر اچ، نه ته !؟
هن شهر کي بمن سان اُڏايو ويندو،
ڊاهيو ويندو،
۽ توکي خاڪ ۾ ملايو ويندو،
ٻاهر اچ ٻاهر اچ،
هيءَ سُجاول آ، هيءَ سُجاول آ.........
*
* (ڄام صادق واري دورِ حڪومت ۾ سيد شوڪت حسين شاه عرف بابو شاهه جي گرفتاريءَ لاءِ سجاول شهر کي ڪڙو چاڙهي گھيرو تنگ ڪيو ويو، جنهن ۾ هڪ بيگناه شهري به مارجي ويو جڏهن ته هڪ ليکڪ کي گلي ۾ جھلي بي عزتو ڪيو ويو)