آس انهيءَ آسري، جيڏيون ٿيو جيئڻ،
حاجت ناهي هَلڻ جي، ڄنگون ڪين ورن،
شل پنهنجو ڪرم ڪن، نه ته ويندم ساهه سرير مان.
*
اُٿي آڌيءَ رات جو، ڪئي اُٺين الهه توار،
اڳي سُڄي ڪين ڪي، مون جتن سندي جاڙ،
پُنهل سندا پار، ڪڍيو ڪوڪاريان ڪوهن ۾.
*
هينئڙا حد نه ٽپ، ساري کي سڄڻين،
سيني ساز وڄائيو، مون کي سُڌ نه پئي،
چوان ڇا چئي، ڳالهيون ڳُجھه اندر جون.
*
هينئڙي حد ڪئي، ساري کي سڄڻين،
سيني ساز وڄائيو، مونکي سُڌ نه پئي،
چوان ڇا چئي، ڳالهيون ڳُجهه اندر جون.
*
هينئڙي هيڪاري، منهنجو تن تپائيو،
لڳو ڪان قريب کان، اٿس ڪاپاري،
زاري ڙي زاري، “نفيس” نانگي نيهن کان.
*
جيڪي جيءَ جُڙيوم، سو سانڍي رکيم ساهه ۾،
عبرت انهيءَ ڳالهه جي، اچي مان عجيب،
هيجن ساڻ حبيب، ڏيندم ٻُڪي ٻاجهه جي.
*