هوا سُڻايا قصا اوهان جا،
گُلاب بڻيا، حصا اوهان جا.
۽ پوپَٽن کي پرور پئي پوءِ،
تنهين پُڇايا، پتا اوهان جا.
۽ پنهنجي نيڻن سندي عطا ڏس،
لٿا نه ڪنهن کي نشا اوهان جا.
گھٽائون رقصان رهيون سراسر،
زُلف سهڻا ڇلا اوهان جا.
قسم اوهان جي گُل بوءَ بدن جو،
پڙهي ٿي ڪلما، فضا اوهان جا.
”نفيس“ جھڙا لکين او لالڻ،
نوڪر پرين هن پڪا اوهان جا.
*