متان وسين مينهن، پريتم آهي پنڌ ۾،
اڄ اچڻ جو انجام آ، اچي لاهيون نينهن،
پوءِ تون راتيون ڏينهن، وسڻ سان وَس ڪجان،
*
وس بادلڙا وَس، مُحب مُقيم مانگرين،
جيسين احوال اوريان، تون بنهي نه ڪر ڪا بس،
تل نه هڪڙو ترس، گوندر لاهي غريب تان.
*
بادلڙي بس ڪئي، اورڻ ريءَ عجيب سان،
سوچيم سڀ سُڻائبيون، سگھيس ڪانه چئي،
ويامي رات وئي، سواءِ سور سلڻ جي.
*
ڪاري ڪڪر ڪاري ڪئي، وسڻ بنا ويو هليو،
منٿ مون مسڪين جيءَ، تنهن کي ڪين جھليو،
سڄڻ سڀ سُڻائيون، مون نه سور سليو،
جي پلجي ٿو ته پليو، “نفيس” نازڪ نيهن کي.
*