هي ته ڳالهيون سڀ پُراڻيون، انقلابي ڳالهه ڪَر،
ڇڏ عذابي ۽ ثوابي، ڪا نرالي ڳالهه ڪَر.
جو نه بکيا پيٽ پاري ۽ ڍڪي ڪي انگ ننگا،
ڌوڙ پائي تنهن ڌرم، کي مڃ مثالي ڳالهه ڪَر.
اَچ پيئون مسجد ۾ اڄ، يا ڏَس ته مولا ڪٿ نه آ،
واعظ! ڇڏ ورد پنهنجا، اڄ شرابي ڳالهه ڪَر.
پنهنجي ڌرتي ٿي لَڳي، اڄ فلسطيني زمين،
تون به ٿي زرقا ۽ ليليٰ، ڪا ڪمالي ڳالهه ڪَر.
ڇڏ خيالن جي خُدائي، ڇڏ نفاست اي ”نفيس“،
جاڳ ڏي جذبات کي اڄ ، جلالي ڳالهه ڪَر.
*