صداءِ سنڌ
صدا ڏني آ سنڌ امان، اُٿو منهنجا اي نوجوان،
اوهين وطن جا پاسبان، ڏسو ظلم روان ڌوان،
انڌو ٿيو سوراج آ، گندو هتي رواج آ،
۽ رهزنيءَ جو راڄ آ، ڪاهي اچو ڪو ڪاروان،
ڏسو ظلم روان ڌوان.
ڪليون هتي ڪوماڻجن، ٿيون رات راڻيون پٽ پون،
۽ بهار لاءِ پيون سڪن، ڪيان ته ڇا ڀلا ڪيان،
ڏسو ظلم روان ڌوان.
جٿا ٺاهي جنڀي وڃو، ڪي ڳاٽ ڏاڍ جا لُڻو،
ڇڄو نه پٽ تي ڇڻو، ڪجي اوهان سان ڇا بيان،
ڏسو ظلم روان ڌوان
ڪي قيد ۾ ڪي ڪوٽ ۾، بچيو نه ڪو به ڳوٺ ۾،
ووٽ جي ئي موٽ ۾، ملي انعام پيو اڃان،
ڏسو ظلم روان ڌوان.
اوهان جي عزتن مٿي، آ وار وحشي ٻار جو،
پاڙو ته سو سڄو پٽيو، غدار بن غدار جو،
اوهان کي سرخرو ڏسان،
ڏسو ظلم روان ڌوان.
ٻوريءَ اندر هو لاش ڏس، پيل آ پنهنجي ڀاءُ جو،
اُرهه ڪپيل جنازو ڏس، هو ڌيءَ جو هي ماءُ جو،
ڪيسين ته چپ ٿي ويهان
ڏسو ظلم روان ڌوان
گھُٽي جنهن ۾ ساهه پيو، اهڙي هوا کپي نه ٿي،
۽ ماڻهو جنهن ۾ پيا مَرَن، اهڙي فضا کپي نه ٿي،
اچو اڏيون ڪو نئون جھان
ڏسو ظلم روان ڌوان
”نفيس“ هاڻ هيئن ڪجي، مِڙي مِڙي ڪا مُٺ ٿجي،
۽ قوم ساري ڪوٺجي، ميدانِ جنگ ۾ ڏجي،
وڏي وڏي اذان اذان،
ڏسو ظلم روان ڌوان.
*