ڦٽن تي ڦٽڙا، ڦِٽن ڦُٽن پيا، دوا ۽ دارون ملڻ ئي مشڪل،
طبيب تنهنجون تانگون، ۽ طلبون سواءِ تهنجي بچڻ ئي مشڪل.
تو ۾ اسانجون آسون اُميدون، ۽ تنهنجو اڄ ڀي اچڻ ئي مشڪل،
ڪڏهن ته ڏاڍو کليو ڪڏيو هئين، اڄ الائي ڇو ڏسڻ ئي مشڪل.
لهرون ۽ لوڏا پُنا پاڻيءَ جا، هميشه هيبت هُجڻ ئي مشڪل،
جگر ۾ منهنجي جاءِ ڪٿان هي، باقي ڪا حسرت پڄڻ ئي مشڪل.
اجھو هو نڪتو وهائو تارو، انڌير تنهنجو اُسڻ ئي مشڪل،
”نفيس“ نوڙت ڪئي آ ڪيڏي، ٿيئڙا نيڻ نِچڻ ئي مشڪل.
*