لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

ٿر کي ڀانيون ٿوڪ

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ نور احمد جنجهي پاران ٿر جي شخصيتن، ٿر جي جاگرافي، ٿر جي حالتن ۽ ٿر جي ماحول بابت علم، تحقيقي ۽ ادبي مضمونن جو لکيل مجموعو آھي.
نور احمد جنجهي صاحب جي ذات هڪ تاريخ آهي، جيئري جاڳندي تاريخ، جنهن ۾ ٿر ته ڇا پر سموري سنڌ سمايل آهي. ھو ٿر جي انسائيڪلوپيڊيا آھي. سندس شاعري ۽ نثر مان ٿر سان گڏ سموري سنڌ بلڪه ڪائنات جو اڀياس ڪري سگهجي ٿو، ڇاڪاڻ ته هو انسانيت جو شاعر آهي، انسان جو شاعر آهي. نور احمد جنجهي هڪ گهڻ پڙهيو شخص آهي. نهايت نماڻو ءِ نهٺائي رکندڙ. ڪنهن سان به ٻاڙو نه ٻولڻ وارو.علم ۽ ڏاهپ جو ڀنڊار هوندي به سدائين خاموشي سان لطيف شناسي، رومي شناسي، تصوف، ائنٿراپالاجي، لسانيات ۽ اياز شناسي تي ڪم ڪندڙ. سندن دل وڏي ۽ ظرف جو ٿانو موڪرو آهي.
Title Cover of book ٿر کي ڀانيون ٿوڪ

ٿرپارڪر جو اتهاس.... رمز راز اڀياس

تاريخ ، جنهن کي قومن جي عروج ۽ زوال جو احوال سڏي سگهجي ٿو جنهن ۾ قومن قبيلن ذاتين ۽ ملڪن جي مختلف دورن جي قدرتي يا انساني تبديلين جي عڪس کي ڏسي سگهجي ٿو.تاريخ جيڪا انسان جي شعور جي ڪميونيڪيشن سان شروع ٿئي ٿي پرتاريخ کي تاريخدانن ان جي دستاويزبنديءَ جي دور کان شروع ڪيو آهي. شروعات ۾ تاريخ جي دستاويزبندي زباني يادگيري وسيلي رکي ويندي هئي ۽ دنيا ۾ وڏا وڏارزميا ۽ ڳاهن سان ڳالهيون تخليق ٿيون. انهن ڳالهين ۾ قومن جي رهڻي ڪهڻي، وڙهڻ وڳڻ وغيره بابت اجمالي احوال ڏنو ويندو هو. سڄي دنيا جو ديومالائي ادب اهڙين تاريخن سان مالامال آهي. لکت ايجاد ٿيڻ سان وري تاريخ کي قلمبند ڪيو ويو جنهن جي ابتدا تصويري لکتن سان ٿي اکري تصويرن تائين اچي پهتي آهي.تاريخ جنهن لاءِ عام ۽ روايتي تاثر اهو آهي ته اها واقعن ۽ وقوعن جو سربستو احوال آهي. تاريخن جي اڪثريت انهي وصف جي روشنيءَ ۾ قلمبند ٿيل آهي. وري جڏهن هڪڙو شعوري ڌارا جو دور شروع ٿيو ته تاريخ کي ٿورو مختلف انداز سان لکڻ جي روايت پيئي. تاريخن جي اڪثريت شاه پسنديءَ جي لاڙي هيٺ لکيل آهي ۽ تاريخن جو محور ۽ مرڪز ڪنهن به سماج جو بااثر طبقو ئي هوندو آهي. لوڪ کي ليکي ۾ ئي نه آندو ويندو آهي. جيتوڻيڪ سڀني وڏن واقعن ،جنگين،انقلابن جو بَکُ لوڪ ٿئي ٿو. ان جو ذڪر تمام گهڻي اهميت رکي ٿو پر سڀئي تاريخون خلق خداجي ذڪر کان پالهيون آهن. شاه پسنديءَ جي ان لاڙي جو سبب به شايد اهو آهي ته لکت پڙهت جي شروعات به جن کان ٿي آهي انهن انهي عمل کي بادشاهن جي سرپرستيءَ ۽ ڇپر ڇانو هيٺ ڪيو آهي. علم جو اهو خواصي روپ ڪميونيڪيشن جي انقلاب اچڻ کان پوءِ وڃي ڪجهه تبديل ٿيو آهي. غريب غربو به ڪتاب نه رڳو لکي سگهي ٿو پر ڇپائي به سگهي ٿو. لکت پڙهت جي انهي عام ٿيڻ طبقاتي نظام کي به ٽوڙيو آهي. اهي ٻول ۽ قول عام تائين پهتا جيڪي اڳ کين ٻُڌڻ جي به منع ٿيل هوندي هئي.اهڙي ڦيرگهير کان پوءِ، تاريخ لکجڻ به تبديل ٿي ۽ ڪٿي نه ڪٿي غريب طبقن جو به ّ ذڪر ٿيڻ لڳو. ڇا تاريخ واقعن جي احوال جو نالو آهي؟ يقينن نه..!! تاريخ ته مخصوص زماني ۽ مڪاني ڍانچي ۾ ٿيل واقعن ۽ وقوعن جي سبب ۽ نتيجي جي ڇيد جو نالو آهي. اهو ڇيد ئي انهن واقعن جي درست تصوير ڏيکاري سگهي ٿو .ٻي صورت ۾ هڪڙو متعصباڻو بيان پڙهڻ لاءِ ماڻهن کي ملندو ۽ تاريخ جي اهڙي پيشڪش قومن کي مسلسل جنگين جي جوت جي آڙاه ۾ اڇلايو آهي. دنيا جي ڪيترين ئي قومن جي مٿي ۾ اهو خناس به انهي صورت وسيلي ڀرجي ٿو ته اهي دنيا جون ممتاز قومون آهن. چم والها ناهي ڪم والها آهي. جيڪا قوم تاريخ ۾ چڱا ڪم ڪندي اها ئي چڱي هوندي. انسان جي بناوت نه نوري آهي نه ناري آهي. سندس زندگيءَ جو جوڳ جڙاءُ عمل مان نروار ٿئي ٿو.تاريخ اهڙو تجزيو آهي جيڪو قومن لاءِ صدين جو سيکاريل سبق آهي. جيڪو به نٿو سکي اهو نه رڳو بيوقوف آهي پروقت جي تيز رفتار ڪميت جي سنبن ۾ ميسارجي به ويندو. سندس نالو نشان به نه هوندو. تاريخ جا پنا اهڙين قومن جي احوال سان به ڀرياپيا آهن. تنهنڪري تاريخ جو لکڻ، لکجڻ توڙي لکرائڻ اهڙو سنجيده عمل آهي جنهن کي جيترو ديانتداريءَ سان ڪيو ويندو اوترو وڌيڪ بامعنى ۽ ايندڙ نسلن لاءِ لاڀدائڪ ٿيندو.تاريخ جي احوال ۾ قديم آثارن جو علم به وڏي اهميت رکي ٿو.تاريخي احوال کي جتي به ڪا لکتي صورت نٿي ملي اتي آرڪيالاجي واهرو ٿيندي ڪنهن به واقعي تي سچي ۽ خداڪارڻ شاهدي ڏئي ٿي. ٿرپارڪر جي تاريخ به هڪ اهڙو ڳوڙهو ۽ ڳنڀير ڪم آهي جنهن کي سنڀالي ڪرڻ جي ضرورت آهي. تاريخ بابت جيتوڻيڪ هيستائين ڪافي لکيل مواد به ملي ٿو پرانهي مواد جي باوجود تاريخ جون ڪيتريون ئي ڪڙيون کُٽل نظر اچن ٿيون ۽ تاريخ جي تاڃي پيٽي کي اُميريءَ جي ضرورت آهي جنهن سان اهو سمپورڻ نموني ڳنڍجي وڃي. اهوئي سبب آهي جو ٿرپارڪر جي تاريخ کي نئين سرلکي اتهاسي سِرکي اکولڻ به وقت جي ضرورت آهي.
ٿرپارڪر، وشال ٿر جو هڪ حصو آهي جيڪو هندستان پاڪستان جي ملڪن ۾ پکڙيو پيو آهي. ٿرسنڌقوبي جو ڏاکڻيون ڀاڱو آهي جيڪو هندستان پاڪستان جي دنگ مٿي به آهي. ننڍي کنڊ جو سمورو ٿرهڪجهڙو تهذيبي پروفائيل رکڻ باوجود ايترو ٻهڳڻ آهي جو اهو ڪيترن ئي تهذيبي توڙي جاگرافيائي ڀاڃن تي مشتمل آهي.اسان جو موضوع پاڪستان جي حصي ۾ ايندڙ ٿر آهي. جيڪو هن وقت سنڌ جي ٻن ضلعن ٿرپارڪر ۽ عمرڪوٽ ۾ پکڙيل آهي.ان کان اڳي ٿرپارڪرضلعي ۾ موجوده ميرپورخاص، ٿرپارڪر ۽ عمرڪوٽ ضلعن وارو سمورو علائقو شامل هوندو هو. ٿرپارڪر بابت انگريزي، اردو،سنڌي، گجراتي توڙي هنديءَ ۾ احوال لکيل آهي.هن علائقي ۾ قديم آثار به آهن جيڪي هتان جي قدامت بابت تاريخي ثابتي پيش ڪن ٿا. لکيل ڪتابن ۾ ڪپتان اسٽينلي نيپيئر رئڪس جو ڪتاب ميمائرآن ٿڙ اينڊ پارڪر ڊسٽرڪٽس، ڪرنل جئمس ٽاڊ جو لکيل ڪتاب ائنلس اينڊ ائنٽيڪُئٽيز آف راجسٿان، مولوي نجم الغني جو تاريخ راجگانِ هند المعروف وقايع راجسٿان، تيج سنگهه سولنڪيءَ جو ڪتاب امرڪوٽ جو اتهاس، منگهارام اوجها جو پراڻو پارڪر،ڀيرومل مهرچند آڏواڻي جو سوڍن جي صاحبي يا راڻن جوراڄ، رائچند هريجن جو ٻن جلدن ۾ لکيل ڪتاب تاريخ ريگستان مکيه ڪتاب آهن جن جي آڌار تي وري ٻين ليکڪن حال احوال لکيو آهي.ڪڇ،ڪاٺياواڙ،راجسٿان ۽ سنڌ بابت انگريزن جي انگريزن جي رپورٽن ۾ به ٿرپارڪر جو احوال لڀي ٿو. انهي سان گڏوگڏ لوڪ ادب ۽ ديو مالائي دستاويزن ۾ به تاريخ جا اُهڃاڻ لڀن ٿا جن کي خبرداريءَ سان ڇنڊ ڇاڻ ڪري پيش ڪرڻ جي ضرورت آهي.
ٿرپارڪرجي ريگزاروشالتاڪيئن نروارٿي هوندي ۽ ان ۾ ڪير ڪير ڪڏهن ڪڏهن اچي آباد ٿيو هوندو؟اهي به اهڙا سوال آهن جيڪي ٿرپارڪر جي تاريخ جي صورت کي نروارڪرڻ ۾ مددگار ثابت ٿيندا.اچو ته ڏسون ٿرجو موجوده ڀاڱو ڪيئن نمودار ٿيو هوندو؟
تحقيق مان اها ڳالهه واضع ٿي آهي ته موجود ٿر وارو ڀاڱو ڪنهن سمي پاڻي هيٺ هو ۽ زلزلن جي ڪري سمنڊ سڪي هيٺ ويو ۽ ۽ ڀٽون نروار ٿي بيٺيون، يعني ٿر جو خطو سمنڊ هو پر ان سان هڪ ٻيو تاريخ نويس اختلاف راءِ رکندي اهو خيال ٿو پيش ڪري ته اڄ کان 3000 سال اڳ پهرين موجود ه ريگستان (ٿر) ندين جي وڏي درياهي ڪيٽي هو جيڪو پوءِ پاڻي هٽڻ ۽ ندين جي رُخ مٽڻ ڪري آهستي آهستي ڀڙ ڀانگ ٿي ويو آهي.
ان جي ثابتي لاءِ ساڳيو ئي محقق معمور يوسفاڻي لکي ٿو، ”دريا هي ڪيٽي لاءِ اهو به هڪ ثبوت آهي ته سڄي ٿر ۾ هرهنڌ مٺي پاڻي جي وهڪرن جا ڪوڏ ۽ سپيون عام طورنٿا لڀن. تنهن ڪري اهو چوڻ واجبي ناهي ته هي خطو ندين جو ڪيٽي هو.“ اهي ڀٽون ڪيئن ٿيون ان لاءِ محمد اسماعيل عرساڻي سير ريگستان ۾ 16 صفحي تي هي 3 نڪتا لکي ٿو.
1- چوڻ ۾ اچي ٿو ته اهي ڀٽون ڪنهن زلزلي جو نتيجو آهن.
2- وارياسي وارو سمورو ڀاڱو ڪنهن سمي سمنڊ هو جو رفتي رفتي اتر کان ڏکڻ طرف ڪڇ جي رڻ ڏانهن هٽندو ويو ۽ جيڪا زمين ڇڏيندو ويو سا وارياسي ٿي پئي جنهن تي ڏکڻ الهندي جي بحري هوائن لڳڻ سبب طوفان ايندا رهيا ۽ قدرتي طرح واري اڏامندي اڏامندي ڪن بيشمار صدين ۾ واري جي ڀٽن اهو روپ ورتو آهي.
3- اهي ڀٽون اصل وارياسي پٿر جا جبل آهن، جي ايامن گذرڻ بعد پري ٿي ويا آهن. هوا لڳي ڀٽن جو شڪل وٺڻ وارو مغروضو به فضول آهي، صرف هوا لڳڻ جي ڪري هن علائقي ۾ هن شڪل ۾ ڀٽون ڪيئن ٺهيون . ڇا ٻي ڪنهن هنڌ هوا نه لڳي هوندي. عرساڻي صاحب جي لفظن ۾ ايتريون ڀٽون هوا لڳڻ سان ڪيئن ٺهي سگهيون هونديون. قديم زماني ۾ ضرور ڪو زلزلو آيو آهي جنهن زمين جي اها صورت پيدا ڪئي آهي. ٿر جي قديم آثارن مان پڻ ان ڳالهه جي تصديق ٿئي ٿي. زلزلي کان اڳ هتان ڪاندي به وهندي هئي جنهن زلزلي جي ڪري پنهنجو وهڪرو تبديل ڪيو. غالب اڪثريت ان راءِ جي آهي ته عربي سمنڊ سڪڻ سان هتي ڪڇ جو رڻ نمودار ٿي پيو ۽ پويان هي خطو ڀٽن واري موجوده شڪل کڻي نروار ٿيو. ٿر جي ڌرتيءَ تي سامونڊي واري ”رائي“ جي شڪل ۾ موجود آهي. ٿر جو کارو پاڻي به گواهي ٿو ڏئي ته هتي سمنڊ موجود هو ۽ هن خطي جو پٿر، چيني، مٽي ۽ ڪوئلي جا ذخيرا ڪنهن وڏي ارضياتي مرحليوارعمل Geological process جي نشاندهي ڪن ٿا .
ٿرپارڪر جي ڀون مٿاڇري کي ڏسي اهو اندازو ٿئي ٿو ته هتي ڪنهن جهوني جُڳ ۾ ڪا سونامي آئي هوندي جنهن سان نه رڳو سمنڊ پُٺتي هٽيو ۽ ڪڇ جو رڻ نروار ٿيو پر هي ڀٽون جيڪي سڀئي هڪ رخ ۾ نظراچن ٿيون سي زمين ۾ پيداٿيل ڏرڙن جي هوائن لڳڻ کانپوءِ پيدا ٿيل صورت آهن.پارڪر واري پاسي موجود ڪارونجهر ڇپر جا لسايل پٿربه پاڻيءَ سان گسجڻ جي گواهي ڏين ٿا. ڌرتيءَ جي مٿاڇري تي ٿيندڙاوڀڙ ٻنهي کاري ۽ مٺي پاڻيءَ جي آهي. تنهنڪري نديءَ جي وجود جو به انڪار نٿو ڪري سگهجي انهن سڀني ثابتين، انومانن ۽ گمانن تي غور ڪندي، في الحال جيڪو ٿر جي نروار ٿيڻ بابت خيال جڙي ٿو سو اهو آهي ته هي خطو، ڪنهن وقت سمنڊ هيٺ هو، پوءِ ان جي هٽڻ سببان ظاهر ٿيو ۽ ڪڇ جو رڻ نروار ٿيو.اهڙي طرح ظاهر ٿيڻ کان پوءِ ڪافي زمانن کان پوءِ ان ۾ انساني آبادي آباد ٿي ۽ تاريخ جو دور شروع ٿيو .