ڌرتي! بس تو سان
ماڻهوءَ ٻول نه پاڙيا!
آڌيءَ مانجهيءَ گيت ٿو ڳايان آءٌ اڃان.
سپني منجهه رچي وڃي ماڻهو نيٺ متان!
(ماڻهو سُپنا ٿو اُڻي پنهنجي رت پُنءِ مان)
رانئي جَر ٿَر آئيو ڳاڙهو سج مٿان!
شاعري
راج گهاٽ تي چنڊ
نامياري شاعر شيخ اياز جي شاعريءَ جو مجموعو ”راج گهاٽ تي چنڊ“ اوھان اڳيان پيش آھي. محمد ابراھيم جويو لکي ٿو تہ ”شيخ اياز پنھنجي ادبي تخليق جي فني اوچائيءَ جا سنڌا پاڻ قائم ڪري ٿو ۽ پاڻ ئي انھن کان مٿي اڀري ٿو.“
- 4.5/5.0
- 40
- 26
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شيخ اياز
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- مهاڳ
- بيت
- وايون
- راجَ- گهاٽَ تي چَنڊُ
- ڇا هيءَ ساڳي ناوَ
- (ناگپور تي ومان ۾ هڪ رات)
- (گوداوريءَ تي باک)
- بيڪس، ڪَنئيو— روهڙي.
- جهَٽُ نه جيئان تو بنان، عمر گذاريم ڪيئن!
- رابيل- رُت، مايا نَگَرُ،
- اڃان به آڏا
- 1987
- ڪَلڪتّو، گانڌي—
- هي جي آيا هيرَ
- پڙ ۾ آهه پچار
- هُوءَ جا ڳُجهي ڳال،
- ٺٽي منجهه فرنگي—
- ٿي ٻري ليننگ- گراڊِ-
- آيو سج مٿان
- ڌرتي! بس تو سان
- انت ته اچڻو آنهه
- ’تون‘ تي تون آهين
- تون تيرهن سؤ سال
- آهه ساڳي پارڪَرَ—
- سُکَّر! ڪالهه ڏٺو هيو، تو جيڪو هيمون،
- هيمون ڪلاڻي،
- ٿي ويا ناهَرَ ڌنارَ
- هاڻي ته پري ناهي
- هاڻي لَکَّ دليون
- هي جي ڪيئي ڪَنَّ
- هو مون کان ڇا لاءِ ڏڪن ٿا
- رات ڀَرِ تُنهنجِي پڪارَ
- ڌَرتَتِي پيئي ڌُڏي
- رات، نِڪارا گُئا *
- ماڳُ ڏسي جي مَرڪن ٿا
- لڪيو لَڪِّ چڙهن
- سُوسيون سبايو
- آهن بند ڪِواڙَ
- ٿر ۾ ڇَٽڪي آهي
- اوچتو ويندينءَ مِلي
- اَڄُّ ته اوچا اَڪَّ،
- گَنديون ڇُپايو،
- هو اوچو آڪاس
- جئن جئن گهڻي جاڙَ
- ٻَهڪي ٿي ٻَڪرال،
- ڪالهه هُيا آڙنگَ،
- ڍَوَ ٿيندا ڍاٽيئڙا!
- گَجن ٿا گجگاٽَ،
- ويل آن ساهي پَٽِڻ جي
- مٿان وسِي ماڪَ
- ٽاريون هئِن نه ٽوڙِ!
- اوڳي اوچي ڳاٽِ
- مَپَّ به تو وٽ مَپَّ
- ناهي ڪا نَٽِڻي
- ڏيندي وِڄُّ وڪَڙَ
- نِوڙي نِوڙي پيهُه،
- هي جو گيت اڌورو آهي
- ڌرتي، مون سان وَڙُ
- اُٿي آڌيءَ رات جو
- ڪيسين لِڪَّ لِڪي
- جي تنهن ڪائي وَٽَّ،
- وڻن پيا واٽ تي سُورج مُکيءَ کيت!،
- پيو مينهن وسي
- برکا رُت، اڌارت، ڇڄهري،
- منهنجي سيني تي اڃان
- بادل ٿا برسَنِ،
- تو ڪِئن ساريان
- ڪهڙي ڪَرڻڦُلَّ
- اونهاري جون راتڙيون، ننڊ نه اچي ٿي.
- اهڙي اڳ- ڳڻتي
- آنڀَوءُ جو پَنِ پَنِ،
- سمنڊ جئن گرجا جا گهِنڊَ
- ڪيترا ڏيئا ٻرن ٿا، رات آئي
- نوري! مهاڻا
- هي جو منهنجو ماسُ،
- پوئين ويرَ اچي وئي آهي، ها پر مان نه مڃان-
- ويئي ڙي ويئي
- ڪيترو تو ۾ اُهاءُ!
- تون جڏهن گذرين ته واڙيون
- ياد اچين ٿي تون
- ميگهه – دوتَ تنهنجو *
- تنهنجي ڪَنجهي جئن پريه
- چنڊَ جا پاڳي نه پيريِ،
- گيت ۽ غزل
- هيکلڙو، من هيکلڙو
- ايڏي چُپّ اپار
- ڳاءِ وري ڪجهه ڳاءِ بانورا
- ڏکڻَ مينهن ڀلي وسي، ٻوڙي ته ٻوڙي
- موت کي مات ڏني آهي ڪنهن
- سانوريون نينگريون پنڌ ۾ ٿَڻَ لُڏن،
- پاڻ کان ڪنهن هَرڻ جيان نه ڀڄو
- ٽه سٽا
- ٽه سٽا
- نثري نظم
- تون ۽ مان اُن وقت مليا هياسين
- مون سپنو ڏٺو هو ته تون اچي رهي آهين؛
- اِن ۾ ڪوئي شڪ نه آهي
- گيتا
- ڪونجن جو وڳر
- لاڙ ۾
- اَبد جي ڪٻاڙخاني ۾
- ڀٽائي کي
- منهنجن لؤڻن ۾
- مان پنهنجي رسالي تي جهُڪيل آهيان،
- هي نيلو پيلو گهاگهرو
- ڇا تون مون کي اجازت ڏيندين
- مون کي ياد نه آهي ته هن پنهنجي صدريءَ
- هي ڪير آهي؟
- سبطِ حسن
- ڇا تون ماضيءَ جا دروازا بند ڪرڻ چاهين ٿو؟
- ماڙي پٺيان
- منهنجا ڪلها گسي رهيا آهن
- منهنجي ديس جا
- جيئن کجين جا
- اڪويهين صدي شروع ٿي چُڪي آهي.
- ٻڌين ٿو؟
- سيڪريٽريٽ ۾
- منهنجون نظرون
- هي ڪهڙو بسنت آهي؟
- چيني سيلاني
- چيو ويندو آهي. مان اُنهن ۾ جڪڙجي ته نه
- ”هن ديس ۾ هڪڙو پن به اهڙو نه آهي
- مون ليار جي وڻ کي چيو:
- نظم
- ڪوڏَ ڪئن ڪناري تي
- علي الصباح که مردان به کار کار رَونَد
- اڃا اُجهاڻل ڏيئو ناهيان
- تون جو ڄڻ ڪنهن وقت ڏسين ٿي
- پيار ته مون سَؤُ ڀيرا ڪيو آ
- لاهور جي انٽرنيشنل هوٽل ٻاهران
- شاعري طبيعت تي
- چنڊ رات اي ساٿي
- آڌيءَ جي خاموش نگر ۾ تون جو ايندي آهين
- دور ستارا پوڙها آهن
- منهنجا گيت ڪڏهن اي ڌرتي!
- ڪجهه به نه ٿو اڄ ڀاسي من کي
- چاندني راتين ۾ ڪنهن رابيل جي ٻوٽي جيان،
- سارو عرش منوّر آهي
- ”توڙي ڏور اُسَهڻو آهيان
- ”مرزا رُسوا“ وانگر شاعر
- باس
- ڪيڏو ياد ڪيان ٿو تو کي
- ممڪن ناهي:
- هيَ ننڊَ به امرت وانگر آ!،
- شهر سيلاب ۾
- امير خسروءَ جي مزار تي
- اَڳڪٿي
- لوهي دروازي تي تالو
- فلسطين جو گيت
- نعرو ڪو هٿيار نه آهي
- هي سنڌوءَ جي ڇَرَ ۾ تنهنجو
- هي جو انڌياري ڌرتيءَ تي راڄُ ڪري ٿو
- آزاديءَ لئه روز مرن ٿا
- راڄ- مهاڄڻُ ڪوئي ناهي هر ڪو پاڻَ وڏو آ،
- جو چوين ٿو
- موت مسئلو ناهي
- هي شاعر جي لهرائن ٿا
- پنهنجي جيئري يارو
- پنهنجي ناهه پرائي آهي
- حڪمران کي ڪونه مڃون ٿا
- تنهنجون ڳهليون ڳالهيون ڄڻ ڪي
- ڪي ماڻهو تاريخ ٿين ٿا
- ڪالهه جڏهن مون وارياسي ۾
- باک ڦٽيءَ جو روز ٻڌان ٿو
- اورنگيءَ ۾ فساد
- اپريل 1985ع
- ٿرڊ ڪلاس جي گاڏي ۾ هوُءَ
- نظريا جن کي نظر ڪائي نه آهي
- ڳڀرو
- هي ڏيکارا
- ماڻهو سڀ هڪجهڙا آهن
- دهشت پسند جو موت
- اڄ تن جي بندوقن مان
- هي وڻ، جو ڪجهه نِوڙي پيو آ
- وَنُّ به ساڳو واسُ به ساڳو،
- فاشي فوج جي شڪست
- عمر گذري وئي،
- انقلابي اُٿو!
- جيءَ جي جلاوطني
- هو سڀ آڌيءَ رات اچن ٿا،
- رات جي سياهيءَ ۾
- گيت به ڄڻ گوريلا آهن،
- جوت ٻَرندي رهي
ماڻهوءَ ٻول نه پاڙيا!
آڌيءَ مانجهيءَ گيت ٿو ڳايان آءٌ اڃان.
سپني منجهه رچي وڃي ماڻهو نيٺ متان!
(ماڻهو سُپنا ٿو اُڻي پنهنجي رت پُنءِ مان)
رانئي جَر ٿَر آئيو ڳاڙهو سج مٿان!