منهنجا ڪلها گسي رهيا آهن
مزدورن سان
۽ خلاصين سان،
اُنهن جي ماٺ ۾
ڪيڏي نه سگهه آهي!
اُنهن ۾
ڪائي نراسائي نه آهي،
۽ اُهي ٻئي ڏينهن کان
مون وانگر
هراسيل نه آهن.
شام جو ڪراچي
ايئن وڃي رهي آهي
جيئن ڇوڙَ وٽ سنڌو وهندي آهي؛
۽ دُکُ
منهنجي من ۾
ڪويل وانگر،
ڪُوڪِي ڪُوڪِي،
ساڻو ٿي پيو آهي.