چاندني راتين ۾ ڪنهن رابيل جي ٻوٽي جيان،
ڄڻ تون هُئينءَ.
يا سُڳنڌَن ۾ ڀَريل ڪنهن واءُ جي جهوٽي جيان،
ڄڻ تون هُئينءَ.
کيرٿَر تان گَڊُ ڪو نئن گاج تي جيئين جهُڪي،
تئن مان هُيس.
رِڻَّ ۾ ڪوئي هَرڻُ پاڻي ڏسي ڏاڍو ڊُڪي،
تئن مان هُيس.
تون ملينءَ مون کي ته سارو جڳ مليو، ٻيو ڇا کپي!
منهنجي سَکِي!
ماڳُ ڏاڍو آ پري، جي دَڳُ مليو ٻيو ڇا کپي!
منهنجي سَکِي!