تون جڏهن گذرين ته واڙيون
سؤ سڳنڌون ٿي ويون.
ڦهلجي ويو واس تنهنجو ڄڻ ته پرڏيهي پرين!
ڍنڍ تي اُڏريون ته آڙيون-
سؤ سڳنڌون ٿي ويون.
تون ملين سڀ جڳ مليومنهنجا گُلن جهڙا سڄڻ!
پنڌ ۾ ساريون پهاڙيون-
سؤ سڳنڌون ٿي ويون.
پيار جي مَڌ ۾ گهَڙيون ويندي امرتا کي رسيون،
زندگانيءَ کي لتاڙيون-
سؤ سڳنڌون ٿي ويون.