لاهور جي انٽرنيشنل هوٽل ٻاهران
دور دور رستي تي
پيرَ ٿا وڃن تنهنجا،
ڪيترو پَري ويندينءَ
آءٌ هي نه ڄاڻان ٿو،
دل پئي چيو، ”توکي
”اِن طرح سمايان آءٌ،
”دل اندر ڇپايان آءٌ،
”دور ٿين نه تون مون کان“
تون مگر رُسي جانان
ائن وڃي رهي آهين،
چنڊُ جيئن بادل کان
دور دور ويندو آ.
آءٌ ٿو تڏهن سوچان،
”اڄ جدا ٿيون تون مان
”سو گهڻو چڱو آهي
”موت جي جدائيءَ کان،
”جا ڪڏهن ته اچڻي آ.“