ماڙي پٺيان
اُڻويهه سو ستيتاليهه جو
لهندڙ سِجُ،
وسڪيءَ جي ٽٽل گلاس وانگر
لڳي رهيو آهي.
منهنجي من ۾ ايتري نراسائي ڇانيل آهي
جو مان چاهيان ٿو
ته ساري رات پيئان
جئن کيپ جي ڇولين ۾
منهنجو اٿاهه دُک
ٻُڏِي وڃي.
مان ٽپو ڏَئي
ٽرام تي چڙهي ويهان ٿو
۽ وڃان ٿو نيپئرروڊ ڏانهن
ٺَري جي بوتل وٺڻ لاءِ؛
ٽرام
رستي تان
ڪيئي مزدور
۽ ڪيئي خلاصي
کنيا آهن
جي موٽي رهيا ها
ڪياماڙيءَ تان.
شايد اُهي به وڃي رهيا آهن.
ٺَري لاءِ،
پنهنجو ٿَڪُ مٽائڻ لاءِ.
ٽرام ۾
ڪيڏي نه پيهه آهي!