ڪالهه جڏهن مون وارياسي ۾
ڳاڱيون، ڳَمَّ ، ڳنڍير ڏسي،
سج جي پاڇي ڏانهن ڏٺو،
سونَ وَني ساواڻ هئي
مُنهن ڦيري جيڏانهن ڏٺو؛
تيسين ٿي تيڏانهن ڏٺو
سارو سج ٻڏي ويو جيسين
حسرت سان ڪنهن وقت فلسطين،
جئن ياسَر عرفات ڏسي،
چَپَّ ائين ڀيڪوڙي پنهنجا
سارا رتوّ رَتُّ لڳن!