چنڊَ جا پاڳي نه پيريِ،
ننڊَ چورائي پيو!
واءُ ۾ ڪوئي پکي آ
لات جنهن جي آ اَويرِي-
چنڊَ جا پاڳي نه پيريِ،
ننڊَ چورائي پيو!
اُڀَّ تي ايڏي اَڇائي
ننڊڙيءَ جي آهه ويري-
چنڊَ جا پاڳي نه پيريِ،
ننڊَ چورائي پيو!
تو بِنان ويئي اَجائي
عُمر گهَنگهر ۾ گهڻيري-
چنڊَ جا پاڳي نه پيريِ،
ننڊَ چورائي پيو!
ڪِئن چئون ڪنهن وقت ٿيندا
ڪُوڙ جا هي ڪوٽ ڍيري!
چنڊَ جا پاڳي نه پيريِ،
ننڊَ چورائي پيو!