امير خسروءَ جي مزار تي
ديوار رڳو آئينو آ؛
ٿو اڄُّ به اُن ۾ چنڊ ڏسان
جو اُڀري آيو آهه مٿان
خسروءَ جي دَرخشان مرقد تي—
۽ ’گيتا‘ ڪيڏي پيار منجهان
هڪ شمع جلائي آ تو مان
جا روشنيون ڦهلائي ٿي
خُسروءَ تي نور وسائي ٿي.
ديوار رڳو آئينو آ
جنهن مستقبل جي ڏيکَ ڏني
مان سوچان ٿو ڪجهه دور ڏسي
جي منهنجي شمع وسامي ٿي،
هي چنڊ سدائين رهڻو آ
خسروءَ جي مرقد تي،
هي چنڊ نه بيٺو آههِ ڪٿي
ڪهڙيءَ ڀي سرحد تي.