علي الصباح که مردان به کار کار رَونَد
بلاڪشانِ محبّت به کوئي يار رَوَند
(هڪ پارسي شعر)
باکَ ڦُٽيءَ جو شعر لهن ٿا
مون تي سِجَّ اُهاءُ ڪري؛
رَتُّ اُٻڙڪا کائي ٿو ايئن
ڏينهن تَتو جِئن تاءُ ڪري!
سارو وقت ته رهندو ناهين،
ويندو آنهه سماءُ ڪري!
ڪيسين ڪُوءِڪلالن جي ۾
منهنجي ڏات هُڳاءُ ڪري؟
آءٌ ته آدرڀاءُ ڪري ڪو
تنهنجو آدرڀاءُ ڪري!