ڪيڏو ياد ڪيان ٿو تو کي
تنهائيءَ ۾!
تون جو جيئڻ جو جَسُ آهين
ڪيرُ چوي ٿو تون ڪَسُ آهين!
جيئڻ مرڻ جي هر ناتي کي
معنيٰ ڏين ٿو
ڏکَّ سُکَ ۾ سَڏَّ وراڻي
ڇا ڇا ڏين ٿو!
هر ساڀيا کي سپنا ڏين ٿل
هر سپني کي ساڀيا ڏين ٿو؛
مون کي ڌرتيءَ سان واڳي تون
تارن تي ڪنهن وقت سڏين ٿو،
جهونجهڪڙي ۾ ماڪ پوي ٿي
تون مهڪين ٿو،
باک ڦٽيءَ جو ڀن ڀن پنڇي
ٿي چڪين ٿو،
گاهه مٿان جئن واءُ لڳي ٿو
تون لهڪين ٿو،
روز نوان سُر تون آڇين ٿو،
مون ۾ آڳ جيان دهڪين ٿو،
مون سان ڪُوءِ ڪلالن جي ۾
تون ٻهڪين ٿو،
منهنجي ڪؤتا ٿين ٿو.
توڙي عمر سڄي مان ڳايان
مان تنهنجو احسان چُڪايان