مَرڻ مهڻو ناهي...! [نواب اڪبر بگٽي]
1948ع کان وٺي اڄ [2006ع] تائين بلوچستان تي پنج چڙهايون ٿي چڪيون آهن ۽ اُنهن فوجي چڙهاين جي نتيجي ۾ نه بلوچ نسل ختم ٿيو آهي ۽ نه ئي بلوچن جي ذهن ۽ ضميرَ ۾ بغاوت جي دُکندڙ چڻنگ کي هو بندوقن ۽ سنگينن جي ذريعي وِسائي سگهيا آهن، جيڪا چڻنگ شهزادي عبدالڪريمَ پنهنجي جدوجهد جي ذريعي بلوچن جي دلين ۾ دُکائي هئي، اها چڻنگ اڄ خير بخش مري، عطا الله مينگل ۽ نواب اڪبر بگٽيءَ جي دلين ۽ دماغن ۾ روشن آهي. پاڪستاني حڪمران، بجاءِ انهيءَ خودداري، غيرت، زندهه دلي يا زندهه رهڻ جي تمنا مان ڪا روشني حاصل ڪري هن ملڪ، هن خطي، هتي جي ماڻهن لاءِ تاريخ ۾ ڪو خوشحاليءَ جو نئون باب لکن ها، اُنهن اُهو ئي پراڻو سامراجي طريقو اختيار ڪيو ۽ بلوچستان تي بي رحمانه فوج ڪُشي ڪري، اُن جي هڪڙي بهادر ۽ غيرتمند پُٽ کي شهيد ڪري ڇڏيو.
اها ڳالهه هرگز وسارڻ نه گهرجي ته ماڻهن، ليڊرن ۽ سرفروشن جون شهادتون، آزادي، خودمختياري ۽ زندهه رهڻ جي تمنا کي ختم نه ٿيون ڪري سگهن. ننڍي کنڊ جو مثال اسان جي سامهون آهي، جتي بي پناهه ماڻهو مئا، جن مان ڪن کي انگريزن ڦاسيءَ تي لٽڪايو، ڪن کي تلوار سان وڍيو، ڪن کي جيئري جلايو، پر اُها باهه، جيڪا جهانسيءَ جي راڻيءَ جي گُل جهڙيءَ دل ۾ ڀڙڪي هئي، سا جواهر لعل نهروءَ جي روپ ۾، 1947ع ۾ هندستان جي تخت تي جلوه نما ٿي.
اِهو ئي ساڳيو مثال، اسان بلوچستان سان لاڳو ڪري سگهون ٿا ته جنرل پرويز مشرف، جنهن کي عام طرح ’لبرل‘ چيو ويندو آهي، اُهو سماجي زندگيءَ ۾ کڻي لبرل هجي، پر سياسي زندگيءَ ۾ بي رحم آمر ۽ سندس پيشرو جنرلن جي نقش قدم تي هليو آهي، هن تاريخ مان ڪو سبق حاصل ڪرڻ بدران تاريخ جي رفتار کان اکيون پوري ڪجهه
ڪور ڪمانڊرن جي مشوري تي بلوچستان تي بيرحمانه فوج ڪشي ڪري نواب اڪبر بگٽيءَ کي شهيد ڪري ڇڏيو.
نواب اڪبر بگٽي، بلوچستان جي موجوده جنگ آزاديءَ ۾ انتهائي خوشنصيب انسان آهي، جنهن تي نامعلوم ڪيترائي شڪ شبها ڪيا پئي ويا، پر هن پنهنجي موقف تي قائم رهندي، پنهنجو سِر قربان ڪري ڇڏيو، پر سِر نه جهڪايو.
نواب اڪبر بگٽي صاحب جي قرباني، بلوچستان ۾ آزاديءَ جي چمن کي پنهنجي رَت سان وڌيڪ رنگين بڻائيندي ۽ پاڪستان جا بي ضمير سياستدان ۽ حڪمران، جيڪي ماحول کان بي خبر، انڌاڌنڌ عوام کي ڪُچلينِ پيا، اُنهن کي جلد خواب غِفلت جو نتيجو چکائيندي- ها، ۽ پاڪستان کي هٿيار سپلاءِ ڪندڙ خصوصاً آمريڪا کي به اهو يقين ٿي ويو هوندو ته سندس ڏنل هٿيار، نه ڀارت جي خلاف استعمال ٿي سگهن ٿا، نه ايران جي خلاف، نه افغانستان جي خلاف، پر اُهي پاڪستان جي اندر زوريءَ واڙيل مظلوم قومن جي لاءِ استعمال ٿي رهيا آهن.
مون کي يقين آهي ته جنرل پرويز مشرف جي هن قدم جي خلاف سندس پاڙيسري ملڪ ۽ آمريڪا بهادر به خوشيءَ جو اظهار نه ڪري سگهندا، ۽ جنرل صاحب جو اقتدار ته ٺهيو، پر پاڪستاني قصرِ اقتدار جي ديوارن ۾ جلدي وڏا ڏار پوڻ شروع ٿيندا- ۽ جنهن آزاديءَ جي تحريڪ ۾ شهيدن جو خون شامل ٿي وڃي، اُنهيءَ کي بم ۽ بندوقون ته ڇا، اِئٽم بم به ختم ڪري نه سگهندا.
آءٌ نواب صاحب کي ٿر جي اڄوڪين سر سبز ٿيل ڀِٽُن ۾ ويهي، اِهو سنديشو ٿو ڏيڻ چاهيان ته هي ساوڪ ۽ سبزو اِئين محسوس ٿئي ٿو ته تنهنجي خون جي رنگِ حنا سان ڳاڙهو ٿي ويو آهي ۽ تون صرف بلوچستان جو نه، پر سڀني محڪوم ۽ مظلوم قومن جو اڄ 21 صديءَ جو اُهو شهيد آهين، جنهن پنهنجي وچن ۽ پڳ کي ڪو داغ لڳڻ نه ڏنو ۽ پنهنجي مادر وطن تان قربان ٿي، نئين نسل کي هڪ سبق ڏنو آهي ته ’مرڻ مهڻو ناهي، پر جهڪڻ جهڙي ڪا گار ناهي.‘
-