ڪوريا بابت ڏند ڪٿائون
اھي ڳالھيون جڏھن گهر وارن ٻُڌيون تہ منھنجي خدمت باقائدہ شروع ٿي وئي، مون کي صحتمند نيرنون کارايون ويون، جنھن ۾ مکڻ، بُسريون، مغَز ۽ پاوا شامل ھيا. امي، گهرواري ۽ ڀينرن طرفان منجهند جي مانيءَ ۾ ڪڏھن برياني تہ ڪڏھن ڪڙھائي ۽ قورما وغيرہ جھڙا کاڌا کارايا ويا. رات جي ماني دوستن سان اڪثر ڪري ٻاھر ھوندي ھئي. مان کائي کائي پي ايچ ڊي سان ملھ لاءِ تيار ٿي رھيو ھيس. تنھن ڪري ھڪ مھيني ۾ منھنجو وزن 90 ڪلو کان وڌي 105 ڪلو ٿي ويو ھو.
منھنجو هڪ استاد سائين ڄام خان سھتو، جيڪو مھراڻ يونيورسٽي MUET جي انگلش ڊپارٽمينٽ ۾ اسسٽنٽ پروفيسر طور ڪم ڪندو ھو. سائينءَ جو ھڪ شاگرد ڪورين سفارتخاني ۾ ڪم ڪندو ھو. ان ڪري سائينءَ ٻڌايو تہ ڪورين ڏاڍا ڏکيا اٿئي. ھُو وقت تي سختيءَ سان عمل ڪندا آھن، سڄو ڏينھن ڪم ڪندا آھن ۽ ڏاڍا تڪڙا ھلندا آھن. ڪجهہ ڳالھيون ٻُڌي مان تمام گهڻو اپسيٽ ٿي ويو ھيس، پر مان ھميشہ گهر ڀاتين، مائٽن جن ۾ چاچا پروفيسر ڊاڪٽر بدر سومرو جن سرِفھرست آھن، ڪجهہ دوستن ۽ استادن خاص طور پروفيسر ڊاڪٽر خانجي ھريجن صاحب جي ڳالھين کان ٻيھر موٽيويٽ ٿي ويندو هيس. سائين جميل احمد منگي، جيڪو منھنجو استاد ۽ دوست پڻ آھي، سائينءَ جي مورل سپورٽ بہ ھميشہ گڏ ھوندي ھئي. ھتي اھا ڳالھ ٻڌائڻ ضروري سمجهان ٿو تہ مان ٻين ڳالھين کان بلڪل پريشان ٿيندو ھيس، پر ڪڏھن بہ وقت جي پابندي ۽ ڪم کان پريشان نہ ٿيس.