ڪوريا جيئن مون ڏٺو

جيڪي پاڪستاني يونيورسٽيءَ ۾ پڙھندا ھئا ۽ جيڪي مسلم ڪچن استعمال ڪندا هئا، پوءِ اهي پاڪستاني هجن يا ڪنھن ٻئي ملڪ جا، مسلمان هجن يا غير مسلم، ھانيانگ فيمليءَ جو حصو ھئا. جيئن مون توهان کي اڳ ۾ ٻڌايو تہ جڏهن آئون ڪوريا ويو ھيس تہ تقريبن سئو پاڪستاني ۽ لڳ ڀڳ ڏھ پرڏيھي ھانيانگ فيمليءَ جو حصو ھئا. ھانيانگ فيمليءَ جو ھڪ صدر ۽ ٻہ ڪوآرڊينيٽر ھوندا ھئا، جيڪي اليڪشن ذريعي چونڊبا ھئا. ھانيانگ فيمليءَ جو ھڪ ڪميونٽي فنڊ پڻ ھوندو ھو، جنھن جو نالو ’فيملي فنڊ‘ ھو. هي فنڊ اصل ۾ ايمرجنسي ۾ فيمليءَ جي ماڻھن لاءِ استعمال ٿيندو هو، جھڙوڪ ميڊيڪل ايمرجنسي، ڪنھن کي پاڪستان وڃڻ جي ايمرجنسي وغيرہ.
ھائير ايجوڪيشن ڪميشن (HEC) پاران 2012ع ۾ شاگرد ھانيانگ موڪلڻ شروع ڪيا ھئا ۽ 2016ع تائين ڪيترائي سينئرز يونيورسٽيءَ مان گريجوئيشن ڪري چڪا هئا.

اسان کان اڳ گريجوئيٽ ٿيل سينيئرز:

اسان جي وقت ۾ بہ ڪيترائي سينيئرز هئا. هن حصي ۾ آئون انھن سينيئرز، نياڻين، پرڏيھن، سنڌي سنگت ۽ ٻين دوستن بابت توھان کي ٻڌائيندم، ڇو تہ انھن جي ذڪر کان سواءِ ھي سفرنامو اڌورو آھي.

اسان جي دور جا سينئرز:

نالو: حسن حفيظ
تعلق: پنجاب
ڊپارٽمينٽ: ميٽالرجي ۽ مٽيريلز انجينيئرنگ
پنھجي پاران: قدآور شخصيت جو مالڪ، کِل مُک ۽ جونيئرز جو سٺو سپورٽر هو. ھُو ھنيانگ فيمليءَ جو صدر پڻ هو.


نالو: جنيد امتياز
تعلق: اسلام آباد
ڊپارٽمينٽ: اليڪٽرانڪس انجينيئرنگ
پنھجي پاران: هڪ تمام امير خاندان سان تعلق رکندڙ، انھيءَ ڪري ماڻھو کيس ايليٽ ڪلاس ۽ جَي (J) بہ سڏيندا هئا. جونيئرز جو سٺو سپورٽر ۽ ھر موقعي مھل ۾ مدد ڪندڙ هو. ھُو ھانيانگ فيمليءَ جي ھر پروگرام ۾ اڳيان اڳيان ھوندو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌBHARIA UNIVERSITY ISLAMABAD:

نالو: علي احمد انصاري
تعلق: ڪراچي
ڊپارٽمينٽ: ڪمپيوٽر انجينيئرنگ
پنھجي پاران: مزاح ۾ تمام سٺي مھارت رکندڙ، کاڌا رڌڻ جو بہ ماهر، جونيئرز جو سٺو سپورٽر ۽ ھر موقعي مھل ۾ مدد ڪندڙ هو. ھُو بہ ھانيانگ فيمليءَ جي ھر پروگرام ۾ اڳيان اڳيان ھوندو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌUIT KARACHI:

نالو: عمر سلمان
تعلق: ملتان
ڊپارٽمينٽ: فارميسي
پنھجي پاران: هڪ بھترين موٽيويٽر ھو ۽ سٺو مزاح بہ ڪندو هو. رڌ پچاءَ جو ماهر، ھُو بہ ھانيانگ فيمليءَ جي ھر پروگرام ۾ اڳيان اڳيان ھوندو ھو. عمر سلمان ٿلھو ھو، انھي ڪري ماڻھو کيس ’موٽا‘ بہ سڏيندا هئا. هُو علي احمد انصاريءَ جو بھترين دوست هو، انھن جي جوڙي ’موٽُو پتلُو‘ وانگر ھئي.

نالو: وحيد ارباب
تعلق: پشاور
ڊپارٽمينٽ: ڪمپيوٽر انجينيئرنگ
پنھجي پاران: هر قسم جون رانديون کيڏندڙ ۽ سڀني راندين ۾ ڀڙ، رڌڻ پچائڻ جو بہ ڪاريگر، تمام سٺي ڪورين ڳالھائي سگهندڙ، ڇاڪاڻ تہ هُو موبائلن جو ڪاروبار بہ ڪندو هو ۽ ھُو ھڪ سٺو موٽيويٽر ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌ: MANSHERA UNIVERSITY

نالو: ارسلان عارف
تعلق: پشاور
ڊپارٽمينٽ: اليڪٽريڪل انجينيئرنگ
پنھجي پاران: جونيئرز جو سٺو سپورٽر، هر قسم جون رانديون کيڏندڙ ۽ انھن جو ماهر، ھن کي ڪوريا سان محبت ٿي وئي ھئي. اسان کان پوءِ بہ ھُو اڃان تائين اتي ئي آھي. مان مسلم ڪچن جي سيڪشن ۾ رات جي گروپ جو ذڪر ڪري آيم، ارسلان عارف ان رات واري گروپ جو اڳواڻ هو. عمير سيال، مشرف، بظت، اڪرام ڀائي ۽ ٻيا ڪيترائي وقتن فوقتن ھن گروپ ۾ شامل ٿيندا رھندا هئا. سندن گروپ رات دير تائين ڪچهريون ڪندو ھو. انھيءَ ڪري هن گروپ تي گهڻو ڪري پتي چوري ڪرڻ جو الزام لڳندو ھو. جتي هر ڪو پي ايڇ ڊي جي پريشانيءَ ۾ رهندو هو، پر هن گروپ کي ڏسي ائين لڳندو هو، ڄڻ ھي پي ايڇ ڊي ڪرڻ لاءِ نہ بلڪ پڪنڪ تي آيل ھجن، پر حقيقت اھا ھئي تہ ڪچن انھن سان ئي آباد ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌGIKI SWABI:

نالو: جنيد اقبال
تعلق: سکر
ڊپارٽمينٽ: ميڪاٽرونڪس انجينيئرنگ
پنھجي پاران: ھانيانگ فيمليءَ ۾ ڪمپيوٽر ۽ آئي ٽي جي هر مسئلي جو ماهر، تبليغي جماعت جو امير بہ ھو، ان ڪري کيس سڀ امير صاحب چوندا ھئا.
نوڪريءَ جو ھنڌQUEST LARKANA:

نالو: دائود ادريس
تعلق: ڪراچي
ڊپارٽمينٽ: انڊسٽريل انجنيئرنگ
پنھجي پاران: پنھنجي بريانيءَ لاءِ مشھور ۽ ھانيانگ فيمليءَ جي ھر پروگرام ۾ اڳيان اڳيان ھوندو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌDUET KARACHI:

نالو: يوسف علي
تعلق: پشاور
ڊپارٽمينٽ: اليڪٽريڪل انجينيئرنگ
پنھجي پاران: ھرون ڀرون ڳالھيون ۽ تقريرون ڪرڻ جو وڏو شوقين، ھانيانگ فيمليءَ جو صدر پڻ رهيو. ھن پنھنجي صدارت دوران ڪجهہ اھڙا قدم کنيا، جنھن ڪري ان کي ھر محفل ۾ نشانو بڻايو ويندو ھو. ھن کي ’يوسف پريزيڊنٽ‘ سڏيندا ھئا. ھن سان سينئرز وڏيون تاديون ڪندا ھئا، پر ھن ڪڏھن بہ مائينڊ نہ ڪيو. يوسف جي مشھور چوڻي ھئي تہ ’ڪوريا جا ماڻھو وفادار ناھن، فروٽ ذائقيدار ناھن ۽ موسم جو ڪو اعتبار ناھي.‘
نوڪريءَ جو ھنڌ: GOMAL UNIVERSITY

ان کان سواءِ ڪيترائي سينيئر پڻ هئا:

نياڻيون:
ڪيتريون ئي نياڻيون ھانيانگ فيمليءَ جو حصو ھيون، جيڪي پي ايچ ڊي ڪنديون ھيون، جن جا نالا ھي آھن:

پرڏيھي:
ڪيترا ئي پرڏيھي شاگرد پڻ ھانيانگ فيمليءَ جو حصو ھيا:
انڊيا: جي ڪي سنڳ
انڊيا: نواج ملاني (مٽيريل انجينيئرنگ)
بنگلاديش: حميدالاسلام (ڪمپيوٽرانجينيئرنگ)
ايران: زينب (ڪمپيوٽرانجينيئرنگ)
مصر: احمد (مٽيريل انجينيئرنگ)
سوڊان: فتح ڪريمي (ڪمپيوٽرانجينيئرنگ)

سنگت:
ھن حصي ۾ سنڌي سنگت کان سواءِ ڪجهہ ٻي سنگت شامل آھي جنھن ۾ بيچميٽ ۽ ڪجهہ ٻيا شامل هئا. انھن مان ڪجهہ خاص دوستن جو ذڪر ڪرڻ چاهيان ٿو:

عمران احمد
عمران احمد لاهور جو هو پر پشاور ۾ آباد آھي. هو مڪينيڪل انجنيئر آهي پر انڊسٽريل انجنيئرنگ ۾ پي ايڇ ڊي ڪري رهيو هو. ھو منھنجو بيچميٽ ھو ۽ ھڪ عظيم ماڻھو آھي. هو پنھنجي عمل ۽ سرگرمين سان اسان جي چهرن تي مرڪون آڻيندو هو. گٽار وڄائڻ جو بہ ماھر هو. اسان ڪيترن ئي ڪلچرل ايوينٽز ۾ برگر گڏ وڪرو ڪيا.
نوڪريءَ جو ھنڌUET PESHAWAR :

محمد عمران
محمد عمران ملتان جو ھو. انڊسٽريل انجنيئر هو. ھُو بہ منھنجو بيچميٽ ھو ۽ اسان روم ميٽ بہ رھياسين. ماڻھو هن کي ’استاد‘ سڏيندا هئا، ڇاڪاڻ تہ هُو MATLAB جو ماهر هو. هُو ھانيانگ فيمليءَ جو صدر بہ رھيو. محمد عمران ٻاڪرو گوشت کائڻ ۽ گهمڻ ڦرڻ جو شوقين هو. محمد عمران کي گوشت کائڻ واري ڪيٽيگري ۾ پلاٽينيم مليو ھو، مطلب تہ هُو اڪيلو ڪلن جا ڪلو گوشت کائي ويندو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌ NUST ISLAMABAD :

احسن انصاري
احسن انصاري حيدرآباد جو هو. هُو هڪ ڪمپيوٽر انجنيئر هو. احسن مھراڻ يونيورسٽي MUET ۾ منھنجو بيچ ميٽ هو ۽ مھراڻ يونيورسٽي MUET ۾ پڻ ڪم ڪندو ھو. اسان جون ڪوريا ۾ گهمڻ ۽ کائڻ پيئڻ جون کوڙ ساريون گڏيل يادون آهن.
نوڪريءَ جو ھنڌMUET JAMSHORO :

ضياءُ الرحمان
ضياءُ الرحمان لاهور جو هو. هُو هڪ ميڪاٽرونڪ انجنيئر هو ۽ روبوٽڪس ۾ پي ايڇ ڊي ڪري رهيو هو. هُو حافظِ قرآن بہ ھو. هُو نمازن جي امامت بہ ڪندو هو. اسين آخري ڇھن مھينن ۾ ڪچن گروپ ۾ بہ گڏ ھئاسين.
نوڪريءَ جو ھنڌAIR UNIVERSITY ISLAMABAD:

محمد حفيظ
محمد حفيظ سوات جو هو. هو مائننگ انجنيئر هو. اسين آخري ڇھن مھينن تائين ڪچن گروپ ۾ بہ گڏ ھئاسين. حفيظ سان گڏ ڪوريا ۾ گهمڻ ۽ کائڻ پيئڻ جون کوڙ ساريون يادون آهن. حفيظ کي بہ گوشت کائڻ واري ڪيٽيگري ۾ پلاٽينيم مليو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌBUITEMS QUETTA:

عبدالمنتقم
عبدالمنتقم تونسه شريف ملتان جو هو. هُو مائننگ انجنيئر هو. ھن کي ماڻھو ’ناجي‘ سڏيندا ھئا. ھُو ڳالھائڻ جو ماھر ھو، پر ڪم چور ۽ ڏاڍو سست ھو. ھُو ڪچن ۾ ڪلاڪن جا ڪلاڪ ويٺو ھوندو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌBUITEMS QUETTA:

اعجاز علي بھر
اعجاز علي لاهور جو هو. هو مٽيريل انجنيئر هو. منھنجو بيچميٽ بہ ھو ۽ اسان روم ميٽ بہ رھياسين. ڳالھائڻ ۽ تقريرون ڪرڻ جو ماھر ھو، پر پاڻ ڪم ڪرڻ کان لنوائيندو ھو. ھن جو اندازِ بيان طارق عزيز جھڙو ھو. اعجاز جو ھڪ قول مشہور ھو:
Massive success is the best revenge.

عمير سيال
عمير سيال، جهنگ پنجاب جو هو. روبوٽڪ انجنيئر هو. ڏاڍو قدآور ھو. ھن کي ماڻھو ’ملنگي‘ سڏيندا ھئا. تمام ذھين ۽ يارن جو يار ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌ: UET LAHORE
ان کان علاوہ ٻي سنگت ھيءَ ھئي:

سنڌي سنگت:
ھانيانگ ۾ ’سنڌي سنگت‘ جو بہ گروپ ھو. ڪيترائي سنڌي سينيئر هئا، جن سان اسان گهڻو وقت نہ گذاريو، انھن جو ذڪر مان سينئرز واري سيڪشن ۾ ڪري آيم. باقي اسان جي سنگت جو ذڪر ھن سيڪشن ۾ ڪيان ٿو. شروع سيد سڳورن سان ٿا ڪريون، ڇو جو اسان جي دؤر ۾ ڪيمپس انھن سان ڀريل هو:

عبدالڪريم شاھہ (اي ڪي)
عبدالڪريم شاھہ بنيادي طور ڪنڊياري جو هو. ھُو ڪيميڪل انجنيئر ھو. اي ڪي مھراڻ يونيورسٽي MUET ۾ منھنجو بيچ فيلو ۽ سٺو دوست رھيو ھو. اي ڪي ڏاڍو سٺو ۽ تمام سادو ماڻھو هو. هُو ايترو تہ سادو هو، جنھن جي ڪري سڀئي کيس ’مولائي‘ چوندا ھئا. اي ڪي ڏاڍو محنتي ھو. سڀني کي ڀليڪار ڪندو هو. مان اي ڪي سان ھن جي ليب ۾ رات دير تائين ويھندو ھيس. تڏھن ھو 1990ع جا انڊين گانا ھلائي فائنل ٿيسز لکندو ھو ۽ مان چانھ ٺاھيندو ھيس. اي ڪي ڪڏهن بہ ڪنھن کي انڪار نہ ڪندو ھو. هو سدائين اسان سان ھر جاءِ تي گڏ گهمڻ لاءِ تيار هوندو هو. اي ڪي بس يارن جو يار ھو. ھُو ليب ۾ ڪنھن ڪيميڪل پروسيس تي ڪم ڪندو هو، تنھن ڪري سدائين پمپ جي سار ھوندي ھيس. جڏهن بہ اسان پڇيوسين تہ اي ڪي ڪيڏانھن وڃي رهيو آهين؟ جواب ڏيندو هو، ”يار پمپ ھلائڻ.“
نوڪريءَ جو ھنڌـ: DUET KARACHI

صابر حسين شاھ بخاري:
صابر حسين شاھ بخاري، ’بخاري‘ نالي سان مشھور هو. بخاري راڻيپور جو ھو. اليڪٽريڪل انجنيئر هو ۽ يونيورسٽيءَ جي چند ماڻھن مان هڪ ھو، جيڪي پروفيسر اسڪالرشپ تي آيا ھئا. هُو اسان جي يونيورسٽيءَ جي مشڪل ترين ليب ۾ هو. هُو غير معمولي باصلاحيت ۽ تحقيقي پيپر ڇاپيندڙ مشين هو. ڪرڪيٽ جو سٺو رانديگر هو. هو هڪ عام چرچائي ھو پر جڏهن بہ ڪو چرچو ھڻندو ھو تہ پنھنجو پاڻ ڏاڍو کلندو ھو. بخاري مون سان ڪچن گروپ ۾ بہ گڏ ھو. بخاري بہ منھنجو سٺو دوست رھيو.
نوڪري جو ھنڌـ: SUKKUR IBA

احمد علي شاھ (فارميسي):
احمد علي شاھ حيدرآباد جو ھو. ھو فارميسي جو گريجوئيٽ ھو. اسان وٽ ٻہ احمد علي شاھ ھئا ۽ ڇو جو ھي فارميسي جو ھو، ان ڪري ھن کي ’فارميسي‘ چوندا ھئاسين. ھو وقت جو وڏو حساب ڪتاب رکندڙ ھو. مثال طور مانيءَ جو وقت هڪ ڪلاڪ فڪس هو، پر هُو 20 منٽن اندر ماني کائي ڇڏيندو هو ۽ ليب ھليو ويندو ھو. ھن جو جِم جو وقت بہ مقرر هو. ھُو گهڻو ڳالھائيندو بہ نہ ھو، تہ وقت ضايع نہ ٿئي. ھُو ڏاڍو جذباتي ھو. تڪڙي ماني پچائڻ ۾ ھن جو ريڪارڊ ڪير بہ نہ پڄي سگهندو.
نوڪريءَ جو ھنڌـ: SINDH UNIVERSITY

احمد علي شاھ (نينو):
احمد علي شاھ سکر سان تعلق رکي ٿو. اصل ۾ ھُو هڪ اليڪٽرانڪس انجنيئر هو پر هو نينو مٽيريل ۾ پي ايچ ڊي ڪري رهيو هو. اهو ئي سبب ھو تہ اسين کيس ’نينو‘ سڏيندا هئاسين. نينو وقت بچائڻ لاءِ گهڻي سائيڪل جي سواري ڪندو هو. هن جي خريداري جو وقت هفتي ۾ هڪ ڀيرو طئي ٿيل هو. ھن جو تڪيو ڪلام ’دوستو‘ ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌـ: SUKKUR IBA

سبب علي شاھ:
سبب علي شاھ سڪرنڊ جو هو. هو هڪ زرعي انجنيئر هو. سبب، ھر شئي سکڻ ۾ وڏي دلچسپي وٺندو ھو. ھن جو تڪيو ڪلام ’ھوشيار آھيو‘ ھو.
اِھي سيد سڳورا ھئا. ٻي سنگت ھيءَ ھئي.

نواب فصيح قريشي:
نواب فصيح قريشيءَ جو تعلق حيدرآباد سان هو. سائين ڪمپيوٽر انجنيئر هو. پاڪستان ۾ نادرا ۾ ڪم ڪندو هو، پوءِ پي ايڇ ڊي ڪرڻ لاءِ ڪوريا آيو. ھو ھڪ ٻي يونيورسٽيءَ ۾ پي ايچ ڊي ڪندو ھو، پر اسان جي يونيورسٽيءَ جي ڀرسان رهندو هو. ھُو ڳالھين جو ڳھير ھو. سائين اسان سان کوڙ وقت گڏ گذاريو. بگ ڊيٽا سائين جو ريسرچ ٽاپڪ ھو، تنھن ڪري سائين کي دوست ’بگ ڊيٽا‘ چوندا ھئا. سائين تمام پيارو ماڻھو ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌـ:SKKU KOREA

عبدالرحيم انصاري:
عبدالرحيم انصاري حيدرآباد جو هو. هُو بائيو ميڊيڪل انجنيئر هو. آن لائن شاپنگ ۽ برياني ٺاهڻ جو ماهر هو، پر هو بہ گهڻو سست هو. هو ٻن ٻن ڏينھن تائين سمھندو ھو ۽ ڪلاڪن جا ڪلاڪ ٽوائلٽ ۾ فيسبڪ استعمال ڪندي گذاريندو ھو. عبدالرحيم مون کي آن لائن نئين سائيڪل بہ وٺي ڏني ھئي، جيڪا ستر هزار وون ۾ ملي ھئي. اھا سائيڪل اسيمبل بہ انصاري ڪري ڏني ھئي، ڇو تہ ڪوريا ۾ سائيڪل اسيمبل ٿيل نہ ملندي آھي. اسيمبل جا بہ الڳ پئسا ھوندا ھئا، ڪوريا ۾ ليبر ورڪ ڏاڍو مھانگو آ.
نوڪريءَ جو ھنڌ:MUET JAMSHORO

سنيل ڪمار:
سنيل ڪمار بنيادي طور عمرڪوٽ جو ھو، پر ڪراچيءَ ۾ آباد هو. هُو اليڪٽريڪل انجنيئر هو. ھو بہ برياني ٺاهڻ جو ماھر ھو. سنيل اسان جي سنگت ۾ سڀنن کان ھينڊسم ھو.
نوڪريءَ جو ھنڌ:GIKI SWABI

جواد سريوال:
جواد سريوال جو تعلق ٽنڊي الھيار سان هو. هو اليڪٽريڪل انجنيئر هو ۽ پڙھائيءَ ۾ غير معمولي ھوشيار هو. ھُو سائنٽفڪ موضوعن تي سٺي ڄاڻ رکندڙ ۽ بحث ڪندڙ هو، پر ٻين ڪمن ڪارن ۾ صفا سست ھو. ھن جو قد ننڍو ھو ۽ جسامت سنھي ھئس، تنھن ڪري ماڻھو ھن کي ’ڪمانڊو‘ چوندا هئا، پر ھُو هڪ پرخلوص انسان هو.
نوڪريءَ جو ھنڌ:BBSUTSD KHAIRPUR

حريف ڪيريو:
حريف ڪيريو، سڪرنڊ جو هو. ھُو انرجي ۽ ماحوليات جو انجنيئر ھو ۽ هُو اسان جي گروپ ۾ ھڪ عاشق مزاج ماڻھو هو.

سلمان ميمڻ:
سلمان ميمڻ حيدرآباد جو ھو. هُو پيٽروليم انجنيئر هو ۽ مھراڻ يونيورسٽي MUET ۾ منھنجو شاگرد بہ ھو. اسان ڪوريا ۾ ليب ميٽ ھئاسين. سلمان اينيميٽيڊ فلمن ۽ گانن جو وڏو شوقين ھو.

صدام سومرو:
صدام سومرو لاڙڪاڻي جو ھو. هُو هڪ مڪينيڪل انجنيئر هو ۽ مھراڻ يونيورسٽي MUET ۾ منھنجو شاگرد بہ ھو. اسان ڪوريا ۾ ليب ميٽ ھئاسين.

عرفان خٽڪ:
عرفان خٽڪ سانگهڙ جو ھو. هُو انڊسٽريل انجنيئر هو ۽ مھراڻ يونيورسٽيءَ MUET ۾ منھنجو شاگرد بہ ھو. عرفان تمام سٺو بالر ھو. پٺاڻ ھو ان ڪري جذباتي ھو. ڪيترو بہ سمجهہايوس پر اثر ڪجهہ نہ ٿيندو ھئس.

عمير سولنگي:
عمير سولنگي جو تعلق حيدرآباد سان هو. عمير قائد عوام يونيورسٽيءَ جو گريجوئيٽ ھو ۽ قائد عوام يونيورسٽي لاڙڪاڻي ۾ اسسٽنٽ پروفيسر ھو. هُو اليڪٽريڪل انجنيئر هو.

جونيئرز:

ھانيانگ المنائي:
ھتي اھو ٻڌائڻ لازمي آھي تہ اسان جو رشتو پاس آئوٽ ڪرڻ کان پوءِ بہ تمام مضبوط آھي. اسان جي المنائي جا گروپ فيسبڪ، واٽس ايپ ۽ ڪاڪائو تي آھن، جتي سڄو ڏينھن ڪچھري ھلندي آھي. ان کان سواءِ وقتن فوقتن گڏجاڻيون پڻ ٿينديون آھن.