آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

ڄام ڄاموٽ ۽ ڄامڙا

سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب نمبر ”ڄام ڄاموٽ ۽ ڄامڙا“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب نامياري ليکڪ، ڪالم نگار، صحافي ۽ اديب علي احمد بروهيءَ جي سوانح حيات تي مشتمل آهي. هي ڪتاب ان ڪري به اهميت جوڳو آهي جو هن ۾ سنڌ جي هيرن جهڙين شخصيتن جو ذڪر آهي، علي احمد بروهي ڪتاب جي مهاڳ ۾ پنهنجي لاءَ لکي ٿو :
”آءُ کيس سڃاڻان. اڄ ڪلهه کان نه پر ٻال جتيءَ کان، جڏهن کان اڃان کائونس گگ سنگهه وهندي هئي، جا اگهندو به گهڻو ڪري ٻانهن سان هيو يا چولي سان. هاڻ ته پاڻ کي الاجي ڇا ٿو سمجهي؟
هي برابر آهي جيئن چوي ٿو. ڳڙهي ياسين جو بروهي آهي، پر نه ڳڙهي ڪو مڪو مدينو آهي ۽ نه بروهي قوم ڪو آريائي قبيلو، جنهن جي فرد هئڻ ۾ ڪو فخر حاصل ٿئي. قبول ٿو ڪجي ته سندس گهراڻي جا گهڻا ڀاتي پڙهيل ڳڙهيل ۽ لائق ماڻهو آهن، پر هتي ڳالهه آهي هن مارڪي جي، ته هي چڱن پٺيان چٽو الاجي ڪنهن تي ويو؟ جهڙو هيو شڪل جو ڪارو ۽ ڪوجهو، اهڙائي بڇڙا افعال هيس. پاڙي ۾ سڏبو هو باگڙي ۽ گهر ۾ گيدڙي.“
Title Cover of book ڄام ڄاموٽ ۽ ڄامڙا

آکاڻي ھڪ ھرڻ جي

”ھڪ ھرڻ کي رڻ ۾ اچي اڃ ورايو. جنھن رخ ۾ نظر ٿي ڪيائين ته کيس رڃ ئي رڃ ڏسڻ ۾ ٿي آئي. رڃ کي ساڀيا ڄاڻي ڏيکاءُ واري ڏس ۾ ڊوڙندو رھيو. ويجھو وڃڻ تي ڏٺائين ته ڪاريءَ وارا ڪک. وري ٻئي رخ ۾ نگاھ ڪيائين ته ساڳيو لقاءُ اکين اکين آڏو ھيو. پاڻيءَ ڇوليون ٿي ھنيون. وري نئين سر کڙين تي زور ڏنائين. اھڙي حال سارو وقت ڊوڙندي سندس جسم نستو ۽ نٻل ٿي پيو. پياس کان زبان ٻاھر نڪري آيس. ٽنگون ساڻيون ٿي اڳتي ھلڻ کان پڙ ڪڍي بيٺيون. شام ٽاڻي ٿڪو ماندو ۽ مرڻينگ حال ۾، آخر اچي اھڙي ھنڌ پھتو جا واقعي ئي ڍنڍ ھئي. ڪنڌيءَ تي ڪرندي ھڪوار پاڻيءَ کي ڏٺائين. ڄاتائين ته اھو به ساڳيو دوکو ھيو جنھن کيس سوير کان ستايو ھو. آخرين سيسراٽي ڀريندي سندس جسم ڪپر کان کسڪي وڃي ھيٺ پاڻي ۾ ڪريو . . . . “


(رابندر اناٿ ٽئگور)