ڏکيا ڏينهن ڏاڍا گذاري وڃان ٿو،
گهڻيون حسرتون، دل ۾ ڌاري وڃان ٿو.
پرين پيار وارا پڪاري وڃان ٿو،
سڄڻ ساهه ساٿين کي ساري وڃان ٿو.
ڪڏهن ڪونه مايوس ٿيو آهيان ٿيندس،
جيئڻ لاءِ جذبا جيئاري وڃان ٿو.
نه ڇپيا اهي شعر اخبار افسوس
اهي ڊائري ۾ اتاري وڃان ٿو.
مهانگائي هاري ۽ مزدور ماريا
چيم سڀ اٿو ۽ اٿاري وڃان ٿو.
لک شعر اهڙا، مون کان پوءِ به شاعر
ڇڏي قوم تنهنجي، سهاري وڃان ٿو.
ٻڌي ڇڏ زمانا هي ”ارڏا“ نه مرندا،
ڏيئي موت کي مات، ماري وڃان ٿو.
***