چنڊ تي پهتا
جت ڏک سهڻ جو ڏانءُ نه آ،
اُت سک ملڻ جو نانءُ نه آ.
ڏڌ مکڻ جا ماٽا پرزا،
ٻُڙي جهڳڻ لاءِ ٿانءُ نه آ.
سختيءَ وارو سفر آ يارو،
ساهه پٽڻ لاءِ ڇانءُ نه آ.
باندي ڪاغذ ڪيئن اُماڻي،
قاصد ماڻهو ڪانءُ نه آ.
چنڊ تي پهتا پرڏيهي ڏس،
هتڙي ڪنهن وٽ هانءُ نه آ.
جتڙي ”ارڏا“ ماڻهو اُتڙي،
تون تون، مان مان، آنءُ نه آ.
***