توکي سائين سڏيان، توکي سجده ڪيان،
تون ته آهين اتم، ڪنهن به تعريف کان.
عشق جن به ڪيو سي سدا ڳائبا،
جن ڪئي آ وفا سي اَمر ٿي ويا،
ڏيهه پرڏيهه ۾ شعر لکجن پيا،
عشق سان جن نڀايو سي سڀن کان مهان.
عشق ذاتي هجي يا صفاتي هجي،
عشق ڌرتيءَ سان ٿئي عشق سرتيءَ سان ٿئي،
دور حاضر ۾ دنيا ڀلي ڇا به چئي،
وقت گذري کان پوءِ لکندا تاريخدان.
عشق اڄ جو گهڙيون نان تنهنجي ڪيون،
گڏجي ڳالهيون ڪيون سچ سرهاڻ جون،
توکي سائين صنم کوڙ نالا ڏيان،
گيت واکاڻ جا ٺاهي ڀيٽا ڏيان.
ڪچهرين سان يادون ڪبيون ڪي نيون،
زندگي جو سفر پيار جون ڳالهيون
نفرتون رنجشون ۽ سوين بندشون، تو نڀائيو
جيئن سبق سکندا نوان.
تو محبت سيکاري سکون ٿا پيا، شعر ان لاءِ اوهان تي لکون ٿا پيا،
عشق وارن اڳيان هي رکون ٿا پيا، نينهن اهڙو
نڀايو ته ”ارڏا“ مڃان.
***