ڪيڏي دلڙي سادڙي آهي چري،
پاڻ ڪَري پاڻ سان ٿي مسخري.
دل پڇي دل کان ڪڏهن ايندا پرين؟
پاڻ ڦيري پاڻ کي ڏي دلبري.
دل فريادي دل مٿي آهي عجب!
پاڻ ڪورٽ، پاڻ قيدي سنتري.
پاڻ ٺاهي صنم سيني ۾ رکي،
پاڻ ڳوليندي رهي ان کي وري.
بند اکڙين ۾ ڪري ديدار روز،
بره ۾ ظاهر روئي ٿي بانوري.
پاڻ دل ڏئي دل خوشيءَ خاطر کڻي،
پاڻ چئي ”ارڏا“ پرين ويندس مري.
***