غم درد جو افسانو ٻڌائيان ته ڪيئين مان
هٿ بند، پير بند، قلم بند، زبان بند.
هي حال سڄڻ منهنجو اچي روبرو ڏس تون،
در بند، دري بند، حيوان بند، انسان بند.
آزاد سڏين ٿو مگر آزاد نه آهيان،
لکڻ بند، پڙهڻ بند، ڪورٽ بند، بيان بند.
ڏيو ڏس ڪريان ڪيئن هتي هاڻي حفاظت،
ڪرچ بند، بندوق بند، نشان بند، ڪمان بند.
مُلان پوپ ۽ پَنڊت ڪاوڙجي ڪرن ٿا،
توريت بند، زبور بند، انجيل بند، قرآن بند.
هي حال ڏسي انهن سان ”ارڏي“ به ڪيو ائين،
حقو بند، پاڻي بند، نان بند، پان بند.
***