صورت صنم پسي پيون اکڙيون اڙي اڙي.
من کي ڇڪي اچن ٿيون مندر گهڙي گهڙي.
دم دم چوي ٿي دلڙي ديدار يار ٿئي،
اکڙين کي ڏيو نه اکڙيون تابش تڙي تڙي.
اکڙين جو ڏوهه ناهي، دل بيقرار آهي،
بي حال ٻيئي ٿينديون روئي رڙي رڙي.
هن حال خيال جي آ توکي خبر تمام،
ناتو نڀائيان پيو، ڳنڍي ڪڙي ڪڙي.
سڪ جي سفر جي تو ريءَ ڪنهن کي خبر نه ڪا ئي،
پهچي ٿو پيار سانڍي عاشق رڙهي رڙهي.
نازڪ نفيس حالت ”ارڏي“ جي آهي ظاهر،
تنهنجي ئي هٿ شفا آ ڏي ڪا پُڙي پُڙي.
***