خبر ڪير ڏي
حال هيڻا ٿيا، درد ٻيڻا ٿيا، توکي،
راتيان روئڻ جي خبر ڪير ڏي.
سال گذري ويا، ڪانگ اڏري مئا،
توکي منهنجي مرڻ جي خبر ڪير ڏي.
(1)
شال ساڙي وجهان پنهنجو مقدر لکيو،
جنهن جي سورن ۽ صدمن پرين ڪيو ڏکيو
دوڌ جيڪو وري منهنجي دل ۾ دکيو،
ڀڙڪي ڀڙڪي ٻرڻ جي خبر ڪير ڏي.
(2)
زندگيءَ جون گهڙيون سورگهاري سڙيون،
قرب واريون ڪڙيون جيءُ جيءُ ۾ جڙيون،
لَنو لڪائڻ ڪري ڇڏي مندر مڙهيون،
دل ۾ دعائن گهرڻ جي خبر ڪير ڏي.
(3)
آهي هر دم حشر کائڻ پيئڻ زهر،
منهنجي مقدر ڪيو مونسان ڪيڏو قهر،
تولئه ميهار سنڌوءَ ۾ آهي لهر،
تار ان ۾ ترڻ جي خبر ڪير ڏي.
(4)
ها ختم ٿئي خزان گهر دعا باغبان،
دل جي گلشن ۾ کلندي وري گل ڏسان ٿو،
”ارڏا“ مالڪ ته ٿيندا مگر مهربان،
آسري ۾ جيئڻ جي خبر ڪير ڏي.
***