روح منهـــنجي ۽ رڳـــن ۾ آهيــن تــون شـــــامـــل حيسن رضه،
تـــــوکـــــان پــــو عادل نه ٿيندو تون وڏو عــــــــادل حسين رضه!
گهر عــــليءَ جـــــو ۽ ســــڄي دنــــيـــــــا اَهي مهڪي پئــي،
فاطمه رضه جي جيئن جهوليءَ ۾ ٿئين داخـــل حسين رضه!
تنهـــنجي قــُـــربـــانيءَ جي عيـــوض ٿـــا پڙهون ڪلمو اسان،
تنهنجو جهنڊو اوچو ڪلمي ســــــاڻ آ مــــــرسل حسين رضه!
حــق ســــــندي تـــــو واٽ ڏيــــــــــکاري شـــهادت آ ڏئــــي،
مــــــاڻهپو بخـــشي اسـان کي تو ڪيو قـابــــل حسين رضه!
تــــــوتي منهـــنجو آ عقــــيدو منهـــــنجا ســــــــــچا رهنما،
ڪين توکان مان ڪڏهن آهيان رهيو غــــافـــل حسين رضه !
دين خــــــاطــر ســــــر ڪـــــٽايـــــا ڪيـــــترن آهن مـــــگر،
دين تنهنجي ئي ڪري بيشڪ ٿيو ڪـــــامل حسين رضه!
ذڪــــــر منهـــــنجي فڪر منهنجي ۾ رڳو نــــــالو ســــندءِ،
ڏي شـــــفا جهولي جهلي آهــــيان ٿيو سائــــــل حسين رضه!
تنهـــــنجو آهي بــــس “نـــــماڻو” تنهنجو ئي رهندو ســــدا،
ٻاجهه تنهنجي شل رهي تنهن جي مٿان فاضل حسين رضه!
*