وقـــــــت ڪــــــيڏي جـــــفا ٿــــو ڪــــري
يـــــــار تــــــــوکـــــــــان جـــــــــدا ٿو ڪري.
زنــــــــدگــــــي تــــــــوســـــــوا بــــي چسي،
درد ويــــــــــتر ڳـــــــڀا ٿــــــــــو ڪـــــــري.
پـــــــــــــيار جــــنهن کــــــي ڏيان ٿو سڏي،
ســوئي نــــــفرت عــــــطا ٿــــــو ڪـــــري.
روح منهـــــــنجو ڦــــــــٽـي ٿــــــــــــو پرين،
ڳالهه مون سان نه ڪــــا ٿـــــــو ڪــــــري.
وقــــــت ڀـــــل بـــــي وفـــــــائي ڪـــــري،
روح تـــــــوســـــــان وفـــــــا ٿـــــو ڪــــــري.
ڏس “نــــــــماڻي” جـــــــــي چريائي کـــــي،
عشـــــق جـــــي پــــــيو خــطا ٿو ڪـــــري.
*