شــــخص هڪـــڙو لـــهي ويـــــو من ۾
چڻنگ چــــــاهت ڏئـــي ويــــــو من ۾.
دود وانـــــگر دکــــي دکــــي چــــاهت،
آهــــــي شـــــعـــــلو وڌي ويــــــو مــن ۾.
نيــــڻ مـــون ڏي کنـيا جڏهن به اٿس،
عڪـــس هــن جـــــو ٺهي ويــو من ۾.
هو ملي بس رڳـــو چـــئي ٿــــي دل،
لــمس هـــن جــو تــه ٿـــي ويو من ۾.
پــــــيار آهـــــي “نمــــاڻي” کـــي مليو،
درد جــــــو گهــــر ڊهــــي ويـــــو من ۾.
*