ســـــــونهن تــــــوتي جهڪي، چــــــنڊ کلـــــندو رهيو
پــــــــيار پنهــــنجو ڏســـــي، چـــــــنڊ کــــــلــندو رهيو.
وار کــــــــولي جـــــڏهن تــــــــو وڌي پــــــئي ســـــڳي،
گيــــــــت تــــــوتــــي چـــــئي، چـــــنڊ کـــــــلندو رهيو.
رات آڌي پکي تــــــــــي ســـــڪــــايــــــئي پـــگهر،
پيـــــئي چــــولـــو اُڏي، چــــــنڊ کلــــندو رهيو.
يــــــــاد منهـــنجي تـــــــوکــــي آئــــي هـــــــوندي مٺي،
تــــــــوکــــــي هــــڏڪي لــــڳي، چـــــنڊ کلندو رهيو.
تـــــو ڪـــــئي آ حـــــــياتي گـــــــــلابـــــي ســـــــندم،
خــــــتم ٿــــــي وئــــــي غمي، چــــــنڊ کـــلندو رهيو.
راڳ ڳـــــــائي” نــــــــمـــــــــاڻو“ نچـــــــيو رات ڀــــر،
ٽـــهــڪ ٻـــــــيڻا ڏئـــــي، چـــــــنڊ کـــلــندو رهـــيو.
*