ڏيڍوڻا
تون هير مٺي منهنجي
سڀ درد اڏي ويئڙا، تصوير ڏسي تنهنجي.
*
اڄ ڪونه وري آئي،
وئي رات سڄي گذري، پر هوءَ نه چري آئي
*
سورن جي گهڙي آهي
ڇالاءِ رسين ٿي تون، توبن نه سري آهي
*
هت ڪانگ لنوي ٿو پيو
سگهو يار وري ايندين، ڄڻ ٻول چوي ٿو پيو
*
ويساهه ڪيان ڪنهن تي
هت درد ڏنا پنهنجن، مان دانهن ڏيان ڪنهن کي
*
آ چاهه ڏئي وڃ تون
هڪ رات اچي مون وٽ، دلدار رهي وڃ تون
*
هت ديپ جلايان ٿو
اڄ يار آهي اچڻو، مان ويس مٽايان ٿو
*
آڪاش رنو سارو
پيا لڙڪ ڪري آهن، بستر به ڀنو سارو
*
مان ڍول مٺي تنهنجو
مان روز ڏسان پَيو ، هي چهرو اچي تنهنجو
*
تون ڏور نه ويندي ڪر
هڪ پل به مٺي مون کي، تون سور نه ڏيندي ڪر
*
هت باهه لڳي رت کي
همدرد نه اڄ ڪوئي، احساس وري رت کي
*
هي نيڻ نه ڪر آلا
هڪ ڏينهن پرين ايندو، سڀ ويندا ڇٽي ڇالا
*
اڄ يار کلين ٿو تون
مجبور ڏسي مون کي، پو پيار پلين ٿو تون
*
ڇو قوم ستي پئي آ
پئي درد سهي ايڏا، ڪا باهه دُکي پئي آ
*
ڇو داڳ هڻين ٿي تون
پيو پيار ڪيان توسان، ۽ خوب وڻين ٿي تون
*
برسات وسي ٿي پئي
ڏس باهه اندر منهنجي، هت يار مچي ٿي پئي
*
ٿي جاڳ وري هاڻي،
ڏي چاهه ”نماڻي“ کي، ڀرپور چري هاڻي
*
اڄ رات “نماڻي“ آ
ڇا يار ٻڌايان مان، بس درد ڪهاڻي آ
*
ويا ڳوٺ ٻڏي منهنجا
هن ٻوڏ تباهي ۾، ڇا حال ڀلا هوندا
*
ٿي حال ويا هيڻا
ڏئي ٻوڏ وئي آهي، هت درد رڳو ٻيڻا
*
ڪا لپ نه اٽو آهي
پاتل ته مٿان انگ جي، ڦاٽل به لٽو آهي
*
اڄ سور سوايو آ
پئي ياد پرينءَ جي آ، مون درد ڪمايو آ
*
ڪر ڌار نه سائين تون
ڏي پيار پرين مون کي، رهه ساڻ سدائين تون
*
ڇو يار پري آهين
ڏس ڌار ڀلا مون کان ، ڇا جي ته ڪري آهين
*
هت ٻوڏ وڏي آئي
ماڻهو نه اڃا نه سڌريا، تون موٽ ڀلا راهي
*
ڇـــو يـــار ڦــــٽائين ٿــــو
رکي نيهن پرين مون سان، ڇو راهه مٽائين ٿو
*
ڪــــر ڌار ڀـــلي مون کي
ڇا يار ڪيو آهي، ڏس اڳ ۾ اچي مون کي
*
ڏئـــي ســـور ويو آهين
اڄ پو به پرين مون کي، سچ ياد پيو آهين
*
فرياد ڪيان ٿو پيو
آئين نه پرين توکي، هت ياد ڪيان ٿو پيو
*
وئي ٻوڏ ته ٻوڙي آ
جذبا به اسان جا سڀ، وئي ٻوڏ نهوڙي آ
*
ڪنهن وٽ نه خوشي آهي
انسان ڏسان ٿو مان ، لاچار دُکي آهي
*
هي جان مِٺي منهنجي
گهر گهور ڪيان توتان ، هربار خوشي پنهنجي
*
اچ ساهه سڪي ٿو پيو
تولاءِ نماڻو هت، ڏس روز لڇي ٿو پيو
*
ڏس گهر هي ڪچا منهنجا
برسات ختم ڪرتون، ٻڌ جلد خدا منهنجا
*
برسات وڏي آهي
ڪر ٻاجهه اسان تي تون، ڏس جاءِ جـَڏي آهي
*