دوســــتن کــــــــان آ دغــــــــا ٿيـــــــندي رهـــــي
هـا! مــگر مــون کــان وفــــــــا ٿيــــــندي رهـــــي.
کــــــوٽــــــيا جـــــن پــــئي کڏا مـــون لئه گهڻا،
پــــــوءِ ڀـــــي تـــن لـــــئه دعــــــا ٿيــندي رهـي.
ڪن گــــــــلائـــون هـــــو پـيا منهنجون ڀلـي،
مـــــون کــــــان بــــس تـن جي ثنا ٿيندي رهي.
پـــــيار منهــــــنجي جـــــــا ويــــا ويــــري وڌي ،
پــــــيار جـــــي لـــيڪن بـــــقا ٿيـــــندي رهـي.
مـــــون ڪـــــئي آ دوســـــتي هـــن سـان پئي،
دشـــمني هــن کـــــــان ادا ٿيـــندي رهـي.
*