چئو سٽا
جيءَ ۾ جــــــــــذبـــا اٿـــــــاري ٿـــــــا ڇڏن
رهه جـــــــتي ڀي فــــون مــون ڏي ڪر پيو
تنهــــنجا گفــــــتا هـــــيانءُ ٺاري ٿا ڇڏن
*
منهــــنجي جـــذبن کي ڳڀا ڇوٿو ڪرين
پـــــــاڻ کـــــان مون کي جدا ڇو ٿو ڪري
جي مــــــران ٿـــــــو ڏي مــــرڻ مون کي ڀلي
منهـــنجي زخمن جـــــــي دوا ڇوٿو ڪري
*
پـــــــيار ســـــــان گفـــتگو ڪري ڏسجي
عشـــــق لئه جستـــجو ڪــــري ڏســجي
هـــڻ ڪهـــــاڙي ڀـــــــلي زمــــــانـــــا تون
عـــــــاشــــقي روبـــــــرو ڪري ڏســـــجي
*
شـــــاهد سڀ ئي ستـــــارا آهن
تنهـــــــنجا نــــيڻ پــــــيارا آهن
دل ۾ تنهــــنجو نـــــــالو آهـــــي
تـــــــوکـــان ڪين ڪنارا آهن
*
مــــــوٽي ڄـــــــاڻ ســــيارو ايندو
درشــــن دلــــــبر تنهـــنجو ٿيندو
رات وڏي ٿــــــــــــــڌڪـــــــارن ۾
ساڻ “ نــــــماڻو“ توسان گهمندو
*
پــــــيار دل ۾ ڇــــــڏ سمــــــــائي
نفــــرتـــن کي ڇـــــــڏ ڀـُـــــــلائي
چـــــــــاهتــن ۾ بـــــس مـــــــــزو آ
دشـــمني کـــــي ڇـــــڏ مٽـــــائي
*
منهنجي دل جا چـــــاڪ نه ڪرتون
خوشيون منهنجون خاڪ نه ڪرتون
پـــيار ڏئي جي ڪـونه سگهين ٿو
چـــــــاهت جا پـو واڪ نه ڪر تون
*
پيار ڏــين تقدير منهنجي پئي ٺهي
خواب منهجي جي تعبير پئي ٺهي
تون ڏسين جي باک منظر پئي ڦٽي
نئين وري تحرير منهنجي پئي ٺهي
*
زندگيءَ جـــي هت غمن ۾ آهيان مان
۽ عـــذابن جــــي لحمن ۾ آهيان مان
تـون چوين ٿو واندو ڀلي چئهُ مونکي
هت غريبن جي ڪمن ۾ آهيان مان
*