شاديءَ جو نياپو ۽ سزا کان بچڻ
“حويليان کانپوءِ منهنجي پوسٽنگ ڪراچي ۾ ٿي، پي.اين شفا ۽ ڪينٽ اسٽيشن ڀرسان اسان جي رهائش هئي. اهو پهريون ڀيرو هو جو ادا ايوب مونسان ملڻ ڪراچي آيو، هن سان گڏ ڊاڪٽر ارشاد راول جو پٽ امجد ۽ نذير سومرو هوٽل وارو جنهن جي جامع مسجد ڀرسان هوٽل آهي هئا، ڏاڍي خوشي ٿي، ادا ايوب چيو ته مونکي امان موڪليو آهي، تنهنجي شادي طئي ڪئي اٿئون انڪار نه ڪجان، شادي جو ٻڌي دل ۾ شهنائي وڄي وئي، ادا وارن جي وڃڻ کانپوءِ 4 ڏينهن موڪل وٺي گهر آيس. شايد وڏي عيد يا جنهن کي پاڻ قربانيءَ جي عيد چوندا آهيون سا هئي، ٺاروشاه پهچڻ شرط بخار ٿي ويو، ڄڻ منهنجو انتظار ڪري رهيو هجي. واپس ڪراچي ٽيليگرام ڪيم ته بيمار آهيان موڪل وڌائي وڃي. اهڙي ريت 7 ڏينهن ٻيا به گذري ويا، ان وچ ۾ ٽپالي شهر ۾ اسلم نالي همراهه کي ڳوليندو رهيو، ڇو جو مان ته شهر جو بابوُ هئس، آخر هن کي خبر پئي ته ايوب بوٽن واري جي ڀاءُ جو نالو به اسلم آهي ۽ اهو فوج ۾ آهي، جنهن کانپوءِ هو مون وٽ پهتو ۽ ليٽر ڏنائين جنهن ۾ لکيل هو ته جلدي هيڊ ڪوارٽر رپورٽ ڪيان، ڇاڪاڻ ته منهنجي موڪل منظور نه ٿي هئي. ”