پبلشر پاران
هُن صحافت جي ميدان ۾ رهي به، پنهنجي سڃاڻپ ناهي وڃائي، صحافت ۾ جتي روز جون خبرون ۽ موجوده صورتحال تي مضمون، تبصرا ۽ تجزيا لکي، هر صحافي توڙي ليکاري، آڱر وڍرائڻ وارن شهيدن جي قطار ۾ پاڻ کي شامل ڪرڻ جي ڪوشش ڪندو آهي، اُتي استاد حيدري اهڙي روايت کي ٿُڏي، پنهنجي اُن الستي آواز کي بُلند ڪيو، جنهن هميشه سُتل رُوحن کي جاڳايو آهي. اُن آواز ۾ پيار جي نرمي به آهي ته زنجيرن کي ٽوڙڻ جي سگهه به آهي. محبوب جي اڳيان ڪنڌ جُهڪائڻ جي عاجزي به، ته دشمن اڳيان ڳاٽ اُوچو ڪري ڳالهائڻ جي جُرئت به آهي.
هي آواز وقت ۽ حالتن کي بدلائڻ جو آهي، پنهنجي روشن مستقبل کي سنوارڻ جو به آهي. ڪاش! استاد حيدريءَ جي هن راز کي ڪنهن صوفي راڳيءَ جي لفظن وانگر ڪو سمجهي.
هن عشق جي انداز کي سمجهڻ ته ڏُکيو آ.
مختلف اخبارن ۾ استاد حيدريءَ جا لکيل هي مضمون آءٌ پنهنجي اداري پاران ڇپرائي پڌرو ڪرڻ ۾ فخر محسوس ڪري رهيو آهيان. اُهي مضمون، جيڪي هُن گُلن جي صورت ۾ سالن کان پنهنجي ساهه ۾ سانڍي رکيا هُئا، اُنهن مضمونن کي استاد حيدري، ڪنهن اخبار جي سُرخي يا روزمره وارو ڇپجندڙ ڪالم سمجهي ضايع نه ڪيو. هُن کي پنهنجي لکڻين تي پورو يقين هو ته هي مُنهنجا مضمون، هڪ ڏينهن جا نه، پر صدين جو آواز آهن. ڀٽائي، جيڪي ڪردار پنهنجا ڪيا ۽ جن ڪردارن سان هُن شاعريءَ ذريعي گُفتگو ڪئي، اُنهن ڪردارن کي حيدري چانڊيي پنهنجي ڌرتيءَ جي ميراث سمجهي امانت طور سانڍي رکيو، ۽ اڄ جڏهن هُن جا ٽڙيل پکڙيل ڪالم ڪتابي صورت ۾ ڇپجي هڪ گُلدستي جي صورت اختيار ڪري رهيا آهن ته مون کي يقين آهي ته هُن جي زندگيءَ جا هن پيرسنيءَ ۾ سمورا ٿڪ لهي ويندا. هُن جو هڪ خواب ساڀيان ماڻي چُڪو آهي، جيڪو هُن ڪيترن ئي سالن کان ڪنهن عاشق وانگر پنهنجي اکين ۾ محبوبه جيان سجائي رکيو هو. سندس هيءُ ڪتاب ’شاهه ۽ سچل جا سنيها‘ هڪ روادار سنڌ جو پيغام آهي، جيڪو يقيناً نئين سنڌ جي شعوري تعمير ۾ بنيادي ڪردار ادا ڪندو.
واحد ڪانڌڙو
حيدرآباد- سنڌ