سنڌ جو شاعر سڪندر هاڙهو
زندگيءَ کي سنواري ڇڏي ٿو علم
جاءِ پنهنجي دل ۾ اڏي ٿو علم
چاهه مون سان رکو چاهه مون سان رکو
راهه منهنجي روشن سڏي ٿو علم
چوندا آهن ته شاعر سماج جي عڪاسي ڪندڙ ۽ معاشري جو باشعور فرد هوندو آهي، اسان جي سماج ۾ غربت جي ڪري ڪيترائي ماڻهو بک ۽ بدحالي جو شڪار ٿين ٿا. مفلسي واري زندگي گذارڻ تي مجبور آهن، جنهنجي عڪاسي ڪندي سڪندر صاحب هيئن فرمايو آهي ته:
سال صدين جو بکيو آهيان،
يار سڪل ڪو نانُ کڻي ڏي .
ڪيترائي ماڻهو خود غرض ۽ بي پرواهه ٿين ٿا، جيڪي صرف جانورن جيان پنهنجي ذات لئه جيئن ٿا ۽ انسانيت جي اعلى اخلاقي قدرن کان باخبر هوندي به بي خبر رهن ٿا. مٿن ڪنهن جي به ڏک سور جو ڪو به اثر ڪو نه ٿو ٿئي، اهڙن ئي لاغرض ۽ بي پرواهه ماڻهن لاءِ سڪندر پنهنجي خيالن جو اظهار هن طرح ڪيو آهي:
منهنجو درد نه هن پئي سمجهيو،
ماڻهو بي پرواهه هيو ڪو.
ان کان علاوه سڪندر جي شاعريءَ ۾ سونهن، سڪ، سچ ۽ سنڌ سان محبت جو اظهار به بار بار ملي ٿو ۽ سندس شاعريءَ ۾ خوبصورت خيالن جو اظهار ٿيل آهي.
رشيد خانواهي
شهدادڪوٽ
16 فيبروري 2017ع