جيڪي مون سان ڪيئي وير ڏسندو رهيم،
روز واري اها هير ڏسندو رهيم.
ڪا نشاني ملي راهه تنهنجي ڏٺي،
مون ڏي ايندي تنهنجا پير ڏسندو رهيم.
ڪنهن بهاني ڏنئي سور ڀي ساڳيا،
درد تنهنجا سوا سير ڏسندو رهيم.
مون وفا هئي سکي تو سزا ڏيڻ سکي،
تنهنجي مَنَ ۾ هُيا ميرَ ڏسندو رهيم.
زندگي ڀر لکيا نانءُ ”سڪندر“ تنهنجي،
سي اهي دلربا شعر ڏسندو رهيم.
**