قُرب ايڏو ڏنئي دل ڪشا ٿي وئي،
زندگي ڀر جي هيءَ ڄڻ صدا ٿي وئي.
ڪهڪشان پيار هو اڻ گهريو پيار هو،
هر طرف کان مٺا واهوا ٿي وئي.
سڏ ڪري ايئن پئي ٻولي ڪوئل جيان،
تنهنجي ٻولي ٻڌي دل فدا ٿي وئي.
هر خوشي آ ملي قرب تنهنجي منجهان،
جا عبادت ڪئي سا ادا ٿي وئي.
دل گهُري دلربا دل ”سڪندر“ ملي،
آجيان مون ڪئي بسم الله ٿي وئي.
**