شمع تي بڻجي پروانو وڃان ها،
ته شعلن جي سامهون وسامي وڃان ها.
عشق جي باهه ۾ مان ته سڙندو رهان ها،
محبت ۾ پوءِ ڀي وڪامي وڃان ها.
کڻي ڪو نياپو اچي ڏئي ها مون کي،
انهي جي ڀرڻ پو سلامي وڃان ها.
تون هڪ ڀيرو هٿ ۾ ڏئي هٿ هلين ها،
سڄڻ ٿي مان نامي گرامي وڃان ها.
اڃا جي ملي ها حياتي اي ”سڪندر“
ڪري تنهنجي در جي غلامي وڃان ها.
**