نظر هو نظر ۾ نظر ڪو نه آيو،
خوشي جو لڙي هڪ پهر ڪو نه آيو.
ڳوليندي ڳوليندي وئي عمر گذري،
اسان کي الئه ڇو صبر ڪو نه آيو.
ٻه ٽي آيا ماڻهو پڇڻ حال هيڻو،
روئي مون ڏنو همسفر ڪو نه آيو.
اڪيلائي مون کي اڃا راس ٿيندي،
ٻڌائڻ سو هڪڙو پهر ڪو نه آيو.
بيابان سحرا لڳو دل جو منظر،
انهي رات کان پو سحر ڪو نه آيو.
روئي آجيان پيو ڪيان عشق جي مان،
حياتي ۾ ان جو گذر ڪو نه آيو.
ڪشالا ڪياسي عمر يار جي لئه،
اسان کي ڏسڻ هو شهر ڪو نه آيو.
حياتي جا پاڇا ڪي ايندي ڏٺا مون،
پڪو دل جو دلبر پٿر ڪو نه آيو.
ڪيو پيار هن هو خوشي ساڻ ”سڪندر“
جدائي جو سمجهه ۾ اکر ڪو نه آيو.
**