شام وارا به آثار موٽي ويا،
تنهنجا سارا ڏنل وار موٽي ويا.
تو نه سوچيو هوندو منهنجي جيون جي لئه
تڏهن تنهنجا ڏنل وار موٽي ويا
تو ڪرڻ پئي گهريو حال مون سان پرين،
ڇو لبن تان سي اظهار موتي ويا.
عشق دهليز تي مون کي ڏک ۾ ڏسي
ڪي دلين جا ها دلدار موٽي ويا.
تنها ”سڪندر“ ڏسي دل جي آڳر مٿان
ڏينهن خوشين وارا يار موٽي ويا.
**