ارمانن جي دنيا چوان مان،
گيت حقيقي ڪو ته لکان مان.
ساٿ نڀائيندين ڪيسيتائين،
ٻيهر هڪڙو ڀيرو ڏسان مان.
واجب توکي يار لڳي ٿو،
تنهنجي هوندي سور سهان مان.
جهول ڀري ڏي خوشيون مون کي،
نچندو ڪُڏندو يار وڃان مان.
وس ۾ ناهيان دلبر پنهنجي،
دلڙي تو بن ڪيئن پليان مان.
پنهنجو ناهي ڪوئي ساٿي،
توسان ڪي پل گڏجي رهان مان.
تنهنجي هَٿَ جو هر هر پياري!
جام مٿان ٿو جام پيان مان.
قرب عنايت تنهنجي ۾ ئي،
ورهين تائين يار جيئان مان.
تنهنجو پاڇو يار جتي پئي،
سجدو اتڙي هر هر ڪيان مان.
”سڪندر“ جو ڏس مقدر اهڙو،
پينن کان وڌ يار آهيان مان.
**