تات تنهنجي ته يار آ ساڳي،
درد پر بي شمار آ ساڳي.
لڙڪ ڳڙندي ڳڙي ويا منهنجا،
پو به دل تي ڇو بار آ ساڳي.
ورهيه گذري ويا نهاريندي،
هر گهڙي انتظار آ ساڳي.
آ حڪيمن ڪيو دوا دارون،
عشق جو پر بخار آ ساڳي.
وقت ڀي ڪو نه مند مٽي ڪائي،
سج لهڻ جو آثار آ ساڳي.
حال سڪندر جو ڇا ويو آ ٿي،
هر گهڙي جان بيمار آ ساڳي.
**