نوحو
دشت بلا ۾ والله هٿ جو کنيا سڪينا
ڏسندا رهيا فرشتا روئندا رهيا سڪينا
بابو منهنجي ڪُسي ويو ڀائر منهنجا ڪُسي ويا
ڪربو بلا جي رڻ ۾ هي ويڻ ڪيا سڪينا
الله جو قسم آ ارمان بس اهو آ
ننڍڙي عمر ۾ توکي صدما مليا سڪينا
لاون جي عمر وارا ڪونڌر جوان هئه هئه
نيزن تي ويا چڙهي ڏس نازن پليا سڪينا
ڏک سور تنهنجا لکندي ڪاغذ قلم سان گڏ گڏ
”سڪندر“ جي ڀي اکين مان ڳوڙها ڪريا سڪينا
**