سنهڙيون سنهڙيون بارش بودون،
ننڍڙيو وڏڙيون بارش بودون.
هوش اسان جا ڪيئن جاڳائن،
وسندڙ ننڍڙيون بارش بودون.
سورن جي سامان سان گڏ گڏ،
مون سان ڳڍڙيون بارش بودون.
ٿر واسين جون پُسنديون آخر،
جهوپيون جڏڙيون، بارش بوندون.
**
شاعري
مينهن ڪڻيون
سڪندر جي ھيءَ تخليق جيڪا سندس ئي صلاحيتن جو آئينو آهي، ان کي اڄ جي دور ۾ ڇپائي منظر تي آڻڻ ئي سندس مڙسي آهي. سنڌ جي اُتر واري پٽي سان واسطو رکڻ سبب سڪندر جي آس پاس انهن ماڻهن جي گهڻائي آهي، جتي ڪتاب پڙهڻ يا ڪجهه لکڻ ڪرڪيٽ ميچ ۾ فينسي جي اهميت کان به گهٽ آهي، ان پسمنظر ۾ سڪندر جو هي شعري مجموعو هڪڙي انقلاب جي شروعات آهي. سڪندر جي شاعري فني توڙي فڪري، حوالي سان بيحد صاف سٿري ۽ مفاست جي رنگن ۾ رنگيل آهي، هن جي شاعريءَ ۾ قائدي ۽ قانون جي خيال رکڻ جي ڪوشش ڪئي وئي آهي،
- 4.5/5.0
- 1281
- 321
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- سڪندر ھاڙھو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- ارپـنــا
- سنڌ سلامت پاران
- پبلشر نوٽ
- مهاڳ: هَر مّنُ هڳاءُ
- ٿرٿلو ٿيندو ضرور
- سنڌ جو شاعر سڪندر هاڙهو
- تتيءَ ٿڌيءَ ڪاهه
- ڪلراٺي زمين ۾ خوبصورت گُل
- پنهنجي پاران
- شاعري
- قصيدو
- سرائڪي قصيدو
- سنهڙيون سنهڙيون بارش بودون،
- تات تنهنجي ته يار آ ساڳي،
- ٿي پئي هم سفر اڪيلائي،
- هر هنڌ آهي ڌوڪي بازي،
- اسان ڀي ته ان جي عبادت ڪئي آ،
- سحرا جي آب ۾ عڪس تنهنجو هيو
- ڏکيا ڏينهن گذريا تنهنجي شهر ۾
- شام وارا به آثار موٽي ويا،
- محل ڪڏهن آ بر ٿي ويندو
- بزم ۾ اسان کي وساري ويا ڇو
- چوسٽا
- تون چنڊ_ چڪور جيان مون چاهه ڪري ڳوليو
- هوءَ سورن جي هڪ شام آئي کڻي
- تو جهڙي محبوب جي آڏو ڪيئن چپن کي چوريندس
- ”علم“
- وري رات آئي ته خيال هئي
- ”امڙ“
- جيءُ اڄ جُهريو آهي،
- جيءَ پنهنجو اجاري ڇڏيون ته بهتر آ
- هڪ پل جو ناهي پرين پيار تو سان
- مون لئه هن شام جي تون باد صبا هجين
- چوسٽا
- درد ڏئي پوءِ ڌڪاري ڇڏيو ٿي
- وري يار هڪ ڏينهن نقابن ۾ آئي
- ياد آئي وري زندگيءَ جي وفا
- جيسيتائين وئي نظر آهي
- دل جي ننڍي اڱڻ تي تصوير آ ڏٺي مون
- لڳي دل وئي آ سزائن جي پويان
- حسن آهي عشق جي ابتدا
- وري رات ساري ڀلائي ڇڏيندي
- رت ڳوڙها ڏنئي مون کي ڇو عيد جي تحفي ۾
- هو گذر ڇا هيو هي گذر ڇا آهي
- وارن جي ڇانءُ رخ تي رهڻ ڏي
- وائي
- مان رات لکان ته سحر تائين،
- دلربا بيوفا ٿي ويا ڇا ڪيون،
- توسان منهنجو چاهه او ساٿي
- محبت توکان گهرجي ڪهڙي
- اڄ ڏئي تون ته وڃ ملڻ جو آسرو
- وائي
- تنهنجي سپنن جي پچاڻي يار منهنجي زندگي آ
- ڀتر ڪوئي مان ڀور ته ناهيان
- تنهائي جو منظر ڏٺو آ
- عشق ۾ ٿي فنا زندگي زندگي،
- صبح کان شام ٿيندي وئي
- تنهنجي وارن ۾ جاڳي ٿي بادِ صبا،
- سور ٿيندي زندگي آ تون پري رهه دلڙي،
- ڪاش جيڪر تون هجين ها
- شان تنهنجو ڏٺم نانءُ سنڌي ٻڌم
- وائي
- گيت
- گيت
- گيت
- گيت
- قرب جو سلسلو پيار جو سلسلو.
- چوسٽا
- ماپڻ لئه ميزان کڻي ڏي،
- سودي بازي ڪهڙي توسان،
- چيو مانس هتڙي ساحل ڪو اڃا آ،
- کڻي ڪهڙو کڻان صنم تنهنجو قسم،
- هن سان منهنجو چاهه هيو ڪو،
- جيڪي مون سان ڪيئي وير ڏسندو رهيم،
- رات ڪاري هئي هوءَ اڃاري هئي،
- ترس ٿورو پرين حوصلو اچڻ ڏي،
- شمع تي بڻجي پروانو وڃان ها،
- گيت
- ڏي نه دلبر کڻي سوچ جو آئينو،
- نظر هو نظر ۾ نظر ڪو نه آيو،
- ارمانن جي دنيا چوان مان،
- ڳل منهنجي تي ڳوڙها آهن، ڪر ماٺ ڪڪر ڪر ماٺ ڪڪر،
- ڪجي ڇا ته هاڻي عبادت کپي ٿي،
- اسان جو اسان کان نه مقدر کسي ها،
- قُرب ايڏو ڏنئي دل ڪشا ٿي وئي،
- سرائڪي
- جي ملي ڪو پل خوشي،
- زندگي آ اڃان قيد جي ڪوٺڙي
- گيت
- سوا تو عبادت مٺا ڪو نه ٿيندي،
- کڙڪي کولي ڪنهن ته نهاريو،
- سوا تو عبادت مٺا ڪو نه ٿيندي،
- گيت
- نوحو
- اردو شاعری
- دعا
- نوحہ
- نوحہ
- نوحہ
- قصیدہ
- قصیدہ
- دعا
- غزل
- کب سے ہیں بچڑے کچھ پتا نہیں،
- نظر دیھرے دیھرے اٹھائو نہ سنگدل،
- گیت
- بئڪ ٽائيٽل پيج
ننڍڙيو وڏڙيون بارش بودون.
هوش اسان جا ڪيئن جاڳائن،
وسندڙ ننڍڙيون بارش بودون.
سورن جي سامان سان گڏ گڏ،
مون سان ڳڍڙيون بارش بودون.
ٿر واسين جون پُسنديون آخر،
جهوپيون جڏڙيون، بارش بوندون.
**